Boşanma konusunda bu kadar açık ve samimi konuşan bir hanıma rastlamak gazetecilik yönünden benim için bir şans oldu.
Pakize Özdil üç çocuk annesi ve eşinden ayrılmış bir ev hanımı. Erkek kardeşinin kayınbiraderiyle evleniyor. Ancak 15 yıllık evlilikten sonra eşi içkiyi kendisine ve çocuklarına tercih edince boşanmaktan başka çare bulamadığını, söylüyor.
Pakize Hanım, evliliğinin ilk yıllarından itibaren başlayan olayları şöyle anlatıyor:
-Evlendikten bir ay sonra eşim askere gitti. Asker yolu beklerken bir çocuğum oldu. Eşim askerlik dönüşün de de cezaevine girince 20 ay da öyle yol bekledim. Sonra bir çocuğumuz daha oldu. Kocamla iyi anlaşıyorduk ama arada içki içiyordu. Evin içinde kavgalar, dayaklar başladı. Ben yanlış bir hareket yaptığımı sanmıyordum. Ancak hamile olduğum halde dayak yediğim çok oldu.
Pakize Özdil, kavgaların çok basit nedenlerden kaynaklandığını, üçüncü çocuğu da dünyaya gelince artık işin içinden çıkamaz duruma geldiğini söylüyor. Anne evine çocuklarıyla sığamama düşüncesi bir yanda, çocuklarından vazgeçememesi bir yanda 15 yıl geçiyor. Bu arada boşanmayı neden düşünmediğini soruyorum.
-Bizde boşanmak ayıptı. Üç çocukla boşanmak da çözüm olmayacaktı. Kocam bir ay çalışıp iki ay geziyordu. Varlıklı bir ailenin kızı olmama rağmen aç yattığım günler çok oldu. Babamın vefatı üzerine bana büyük bir miras kaldı. Boşanmayı yine istemedim. Çünkü çocuklarımın ortada kalmasını istemiyordum Ancak içkiyi bıraktıramadım. Esrar da aldığı için evin içinde her gün patırtı oluyordu. Sonun da ya ben ya içki dedim içkiyi tercih etti. Ben de çocuklarımla birlikte oturmaya başladım.
Eşinden boşanan Pakize Hanım, eşinin yalvarmaları üzerine, çocukları için beraberliği yeniden kabul ediyor. Ancak içki ve esrar devam edince bir ay sonra yeniden ayrılıyorlar. 15 yıldan beri eşinden ayrı olarak çocuklarını büyütüyor, oğlunu askere gönderiyor, kızını gelin ediyor. Boşandığı için de hiçbir zaman pişman olmadığını söylüyor. Her şeyini çocuklarıyla paylaştığı için fazla bir sorunla karşılaşmadığını belirtiyor. Yeniden evlenmeyi düşünmediniz mi dediğimde,
-Çocuklarım olmasa düşünürdüm. Zaman zaman düşündüm. Ancak çocuklarıma kıyamadığım için kabul etmedim, diyor. Yeniden evliliği çocuklarıyla oturup konuştuğunu belirten Özdil “Nasıl olsa bir gün biz evlenip gideceğiz. Sen de evlen” dediler. Fakat düşündüğümde mutlu olamayacağımı anladım, deyip, sözlerini sık sık gözyaşlarıyla aralıyor. Pakize Hanım sorunları olduğunda eşiyle hiç tartışamadıklarını belirtirken, “Bir şey dediğim zaman ev başıma yıkılırdı” diyor. Kavgaların etkisiyle çok sinirli bir insan olduğunu söylüyor. Çocuklarının babasızlığın ezikliğini çektiğini anlatırken, iki çocuğunun psikolojik olarak hiçbir sorunları bulunmadığını, ancak, küçük oğlunun sinirli olduğunu anlatıyor.
-Küçük oğluma içkici diyorlar, ama babasının yokluğundan oldu. Zaman zaman babamla annem yeniden birleşsin diye ister. Hatta 10 yaşındaydı intihara kalkıştı, uyku ilacı aldı. “Annemde babam da sağ olduğu halde neden bir arada değiller” diye.
Kitap ve gazete okumayı sevdiğini söyleyen Pakize Özdil “Siz biraz önce okusaydınız ne olmak isterdiniz diye sormuştunuz ya” diyor. “Ben avukat olmak isterdim, tüm ezilmiş kadınları sorumsuz ve kötü erkeklere karşı sonuna kadar savunmak için...”
RSS