Maraş Pazarcık'a bağlı Ördekdede Köyü depremde büyük yıkım yaşadı. Artı Gerçek'e konuşan Ördekdedeliler depremin üzerinden 11 ay geçmesine rağmen enkazların kaldırılmadığını, çocukların okula gidemediğini, su, gıda ve kıyafet ihtiyaçı olduğunu anlattı.
Maraş'ta 6 Şubat'ta saat 04.17'de meydana gelen 7.7 büyüklüğündeki deprem Pazarcık ilçesine bağlı Ördekdede Köyü'nde büyük yıkıma neden oldu. Fay hattının geçtiği köy ikiye bölündü. Köylülerin verdiği bilgiye göre 167 evden 157'si yıkıldı. 33 kişi öldü, 25 kişi de yaralandı. Ancak depremin üzerinden 11 ay geçmesine rağmen Ördekdede halkı büyük sıkıntılar yaşıyor. AFAD tarafından 80 konteynerin kurulduğunu belirten köy sakinleri geçen sürede enkazların hâlâ kaldırılmadığını, çocukların okula gidemediğini, su olmadığını, gıda, temizlik malzemesi ve kıyafet ihtiyaçları olduğunu anlattı.
Artı Gerçek'e konuşan Bülent Kuloğlu, "Depremden bu yana evlerin yapılması ya da enkazların kaldırılması için devlet adına hiç kimse gelmedi. Şu an hâlâ konteynerlerde yaşamaya çalışıyoruz" dedi.
Köyde su olmadığını, kendi çabalarıyla pınardan su alıp getirdiklerini belirten Kuloğlu, "Ne yapacağımızı şaşırdık. Konteynerler de su akıtıyor. Branda istedik getirmediler. Kendi çabamızla bulup koyduk üzerine yine çare olmuyor. Köyün içinde kalmak zorunda olanlar da var. 10-15 hane köy içinde yaşıyor. Mecbur kalıyorlar çünkü gidecek yerleri yok" diye konuştu.
Kuloğlu, ihtiyaçlarını şöyle sıraladı:
"Şu anda temel gıda, deterjan, çocuklar için kıyafet ve ayakkabıya acil ihtiyacımız var köylü olarak. Çalışacağımız bir iş yok. Gideceğimiz başka bir yer de yok. Çoluk çocuk kaldık burada. Kentlerde ev kiraları çok yüksek. Bu kışı nasıl geçireceğiz?"
Kızılay'ın kendilerine yardım etmediğini söyleyen Kuloğlu, "Kızılay birçok insana nakit yardım yaptı ama bize hiç para verilmedi. Almanya’da yaşayanlara bile 24 bin TL para göndermişler. Bize yardım kartı verdiler kaç aydır para yatırmadılar. Devlet elini uzatmıyor. Bize bu zamana kadar hiçbir yardım yapmadı bu devlet. Benim kardeşim enkaz altında bağıra bağıra can verdi. Birçok akrabam enkaz altında yardım gelmediği için öldü" dedi.
Çocukların deprem travması nedeniyle okula gidemediğini vurgulayan Kuloğlu, "Çocukları okula gönderemiyoruz. Hâlâ depremden dolayı travmadalar. Okullarda salgın da başlamış. Bu hastalıklar yüzünden okula gitmek de zor. Depremin ilk aylarında doktorlar gelirdi. Halktan doktorlardı, devletin gönderdiği değildi. Çocuklara ilaç getirirlerdi. Onun dışında zaten devlet bizi terk etti. Köyün hali çok kötü, ilk günkü gibi duruyor. Bizi mahvettiler" diye konuştu.
Ördekdede Köyünde yaşayan 65 yaşındaki engelli Döne Durmaz da "50'ye yakın akrabamı kaybettim. Evim yerle bir oldu. 15 gün boyunca bir tek battaniyemiz bile yoktu. Bugün de kaç ay oldu sahipsiz bir şekilde derme çatma konteynerler içinde yaşamaya çalışıyoruz" dedi.
Kap kacaktan kıyafete kadar acil ihtiyaçları olduğunu anlatan Durmaz şunları anlattı:
"Hava çok soğuk. Konteyner su damlatıyor. Elektrik kesilince buz gibi havada kalıyoruz. Gün oluyor yiyecek yemek bulamıyoruz. Çocuklarımız daha zor durumda. Giyinemiyorlar, okula gidemiyorlar. Sadece birkaç gün geldiler sonra unuttular bizi. Bu durumumuzun dile getirilmesi unutulmaması gerekiyor. Felaketten sağ kurtulduk ama şu an başka bir felaket oldu"
Köy sakinlerinden Azize Tohum da "Çocuklarımız ve biz kadınlar son derece hijyensiz bir ortamda yaşıyoruz. Konteynerler içindeki her eşyamız küflenmiş durumda. Çocuklarıma süt alamıyorum. Yeterli beslenemiyorlar. Perişan haldeyiz. Evlerimiz yıkıldı, olan eşyalarımız da küflenip çürüyor” diye konuştu.
Devlet yetkililerine seslenen Tohum, şu çağrıda bulundu:
“Artık devlet halkına sahip çıksın. Kaderimize mi terk edildik? Bizi artık görsünler, sesimizi duysunlar. Çocuklarımız hasta, biz hasta oluyoruz. Enkazlardan zar zor çıktık. Yeterli yardım da gelmedi. Bu durumda kaderimize terk edildik.”
RSS