Kinzer: “Her gün onun için yeni bir maceraydı. Kalbi/ruhu sıcacık ve bonkördü. Asla bencil, açgözlü ve kızgın olmadı. O, bir tek insanın bile değişikliklere neden olabileceğine inanırdı. Onun dolu dolu yaşamış olduğu hayat, aslında kendisinin haklı olduğunun ispatıdır.”
Gazetemizin sahibi Aykut Tuzcu’nun aramızdan ayrılışının ardından, Talas/Tarsus Amerikan
Koleji’nden arkadaşı İzmir Tolga, Boston Globe yanında ABD’deki önemli gazetelere yazan
Stephan Kinzer’e haber vererek, Aykut Tuzcu hakkında bir yazı kaleme almasını istedi.
Türkiye’de New York Times gazetesinin büro şefi olarak çalıştığımda, ülkenin her yerine seyahat edip, hayatım boyunca karşılaştığım en harika insanlarla tanıştım. Aykut Tuzcu, bu harika insanlar arasındaki en unutulmazlardan biriydi. Onun bütün hayatı, etrafındaki toplumlara verdiği dinamik bir hizmet faaliyetiydi. Kendisi şöyle bir prensip edinmişti; madem dünyaya gelmiş yaşıyoruz, o halde evrensel düşünmeli ve yerele katkı sağlamalıyız. Kendisinin hem halk üzerindeki etkinliği, hem de kişisel önderliği onu gerçekten olağanüstü bir insan yapmıştı.
Her zaman yeni bir fikri vardı
Aykut Bey, gençlik yıllarından başlayarak, kendini doğduğu kent Gaziantep’teki yaşamın iyileştirilmesine adamıştı. Her zaman yeni bir fikri vardı. İlerlemenin tutkunun bir önderi olduğundan geçmişte yapılmış olanları asla yeterli görmezdi. Kendisinin projeleri arasında bir kaldırımı güzelleştirmek gibi basit bir şeyler olduğu kadar, günlük bir gazeteyi yayınlamak gibi büyük işler de vardı.
Memleketini de
şehrini de çok severdi
Gaziantep’i dünyaya, dünyayı da Gaziantep’e taşımaya yardımcı oldu. Ne zaman Gaziantep’te iyi bir şey olsa sevinçten havalara uçardı. Aykut, kentlerin ve ülkelerin kalkınmaları ve yurttaşlarına daha iyi yaşam koşulları sunmaları için ihtiyacı olduğu yerel yönetim bilgileri ile donanımlı bir eylemciydi. Memleketini de şehrini de çok severdi. Demokrasiye derin inancı, kadınların eşitlik hakkı ve bireylerin insan hakları, onun çalışma hayatında kendisine güç veren başlıca unsurlardı.
Beni oraya götürmeseydi ben
de o hikayeyi yazamazdım
Ben özellikle Aykut’la Zeugma mozaiklerini kurtarma projesinde çalıştığım için çok şanslıyım. Zeugma arkeolojik alanı suyun altında kalmadan hemen önce, ben orayı ilk kez ziyaret ettiğimde Aykut ile beraberdim. New York Times’ta Zeugma konusunda yazı yazmam ve böylece dünyanın buradaki kurtarma hareketine dikkatin çekilmesinde Aykut hep beni kredilendirdi. Ancak beni oraya götürmeseydi, ben de o hikayeyi yazamazdım. Bugün, mozaiklerin sergilendiği ve Gaziantep’in hazinesi olan müze, onun vizyonuna çok şey borçludur.
Kalbi/ruhu sıcacık ve bonkördü
asla bencil, açgözlü ve kızgın olmadı
Aykut’un sosyal alanda meşguliyeti, kendi yaşamını zenginleştiren unsurların bir parçasıydı. Kendisi aynı zamanda çok sıcakkanlı ve hayata pozitif bakan birisiydi. Her gün onun için yeni bir maceraydı. Kalbi/ruhu sıcacık ve bonkördü. Asla bencil, açgözlü ve kızgın olmadı. O, bir tek insanın bile değişikliklere neden olabileceğine inanırdı. Onun dolu dolu yaşamış olduğu hayat aslında kendisinin haklı olduğunun ispatıdır. Stephan Kinzer
Sular altında kalmaya başlayan Zeugma Antik Kenti’nde ilginç bir
olay yaşandı. Kinzer, Zeugma Antik Kenti yerine fıstık bahçeleri
istimlak edilen köylülerin devletten alacağını alıp almadıklarını
sorgulamaya başladı. Köylüler, almadık diye dert yanıyordu. Aykut
Tuzcu, olayın amacından sapacağı endişesi ile, Stephan Kinzer’e
“Devletten alacaklarımızı aldık” diye çeviri yaptı.
Kinzer köylüleri sorgulamaktan vazgeçti.
Aykut Tuzcu, Gaziantep Rotary Kulübü’nün de kurucuları arasındaydı.
Düzenlediği bir Rotary Kulübü etkinliğinde ABD’nin Adana Konsolosu’nu
konuşması için takdim ederken görülüyor.
Stephan Kinzer, ilk kez 2000 yılındaki Zeugma kurtarma kazıları sırasında
Aykut Tuzcu’nun daveti üzerine Gaziantep’e geldi. Daha sonra iki kez daha
Gaziantep’e gelerek Aykut Tuzcu’yu ziyaret etti. Ziyaretlerden birinde, Burhan
Çağdaş, aynı zamanda iyi bir gurme olan Stephan Kinzer’e kahvaltı verdi.
Stephan Kinzer- Asım Güzelbey ve Aykut Tuzcu’nun Zeugma Mozaik Müzesi’ndeki
buluşması, gerçekten de tarihi bir andı. Bu tarihi anı Nurgün Balcıoğlu objektife
yansıttı. Objektife poz verirken, Aykut Tuzcu, Stephan Kinzer’e, Stephan Kinzer de
Aykut Tuzcu’ya, “Hero- Kahraman” diye iltifat ediyordu.
RSS