Vaiz değilim, ama...

Her şey, her yaratık, yitmeye/bitmeye mahkumdur bu dünyada/yaşamda... Bu öyle bir süreç ki; bir yerde başlayan her şey, sonuçta tükeniyor/bitiyor. Yok olup gidiyor. İnsanoğlunun diğer yaratıklardan -bildiğimiz kadarıyla- farkı; Yüce Allah'ın ona akıl denen çok değerli hazineyi teslim edip kullanma hakkını vermesidir. Bunu biliyoruz.
Böyle bir üstünlük için de şükrediyoruz. Ama bu şükür eyleminin, anlamının derinliklerine inip irdelemiyor, kuru-kuru ifadelerle söyleyip geçiyoruz.
Çook düşünmek gerek bu konuda çok...
Çünkü, bitmekle/tükenmekle sınırlı bir yaşamı anlayabilmek gibi bir sorumluluğumuz da var öncelikle...
Sınırları bilinmezlikle çizili yaşamın -bize göre- uzun ya da kısa oluş sürecinde akıl denen nimetin kendimiz ve insanlık adına yararlı şekilde kullanılması/değerlendirilmesi yaşamımızın -bence- en sorunlu ve de sorumlu düğümü olarak önümüzde duruyor her gün.
Üzerinde kafa yormayıp, görmezlikten gelip atladığımız nice yaşamsal durumlardaki/sorunlardaki yalancı görünürlüğe aldanıp; o an için alınması gereken önlemi ya da dersi umursamayıp; yaşadıklarını sananlar kendilerini aldatmıyorlar da ne yapıyorlar?
Yaşam bitiyor... Yaşam...
Varsıl/zengin olsun, fakir olsun; us/akıl sınavının her gün süzgecinden geçen bizlerin saat-saat biten bir yaşamı; akıl potasında yoğurup "hangi kalıcılığı bıraksam" diye iç savaşı verenlere ne mutlu...
Yaşam sürecinin inişinde-çıkışında, sıcağında-soğuğunda, darlığında-refahında, sağlığında-hastalığında kısacası; her anında, suyu biten bir sarnıç gibiyiz herbirimiz.
Susamışa su vermek gibi, birbirimize sebil olmak gibi bir kutsal görevi omuzlamışız yaşam sürecine başlarken...
Ama gel gör ki; şeytanla komşuluk kurup; haset, kibir, hırs, yalan, kin, nefret vb. şeytani öğretilere kapılan kimilerinin merhamet, üzülme, acıma duyguları örselenince/bitince, ilahi düzenin de huzuru/mutluluğu, renk güzellikleri flulaşıyor/soluyor, yok olup gidiyor.
İnsan -sevgisizlikle- kendine yaptığı ihaneti tüm dünyaya yaparak hem kendini, ham de tüm dünya değerlerini yok ettiğinin farkında değil, maalesef...
Xxx
Ortadoğu'da insanlar yüzyıl önce "Haçlı"ya inanıp Osmanlı'ya "Hilal"e yaptığı ihanetin bedelini en acımasız şekilde ödüyor/çekiyor şimdi.
Türkiye'nin bu coğrafyada bir sevap, bir sığınma adası olmasını ise yine "İlahi Adalet"in bir takdiri olarak görmek durumundayız bugün.
Suriyeli sığınmacıların durumunu görüyorsunuz.
Merhamet et ki; merhamet bulursunuz...
Bugün yaşamları için kapınızı çalıp dilenmeye gelenlerin yerine siz kendinizi koyunuz.
Kızınızdır, oğlunuzdur, babanızdır, bir yakınızdır onlar.
Allah indinde "Din kardeşi"nizdir onlar ayrıca...
Xxx
Herşey bitmeye, ölmeye mahkum. Ölmeden/bitmeden bu dünyada yapabildiğiniz sevap anıtlarınızı dikiniz.
Siz gittikten sonra herkes kendi anıtını kuruyor, biliniz.