Tevazu Güzelleştirir

Hindistan Sultanı Gazneli Mahmut, Delhi de, orduları ile giderken, bacası tüten bir kulübe görürmüş ve içeriye girmiş. Bakmış ki büyük ermiş Ebul Hasen Harkani, kitapları ve talebeleri ile ilgileniyor. Büyük veli Sultan Mahmut’a hiç ilgi göstermemiş. Sultan bu durum karşısında çok öfkelenmiş.
Ama öfkesini belli etmeden demiş ki:
- Hocam
- Ne var?
- Hoca Bayezid-i Bistami nasıl birisi idi?
Ermiş Harkani hocasının adını duyunca heyecanlanmış.
- Hocam öyle bir zat idi ki, müslüman olmayan bir kimse yüzüne baksa, iman ederdi” demiş. Öfkeli olan Sultan Mahmut: “Bu ne biçim söz? Peygamber efendimizi Ebu Cehil ve diğer müşrikler gördü, imana gelmedi de, senin hocan Peygamberimizden daha mı büyük ki yüzüne bakan imana geliyor?” demiş.
Ermiş Harkani şöyle cevaplamış Sultanı: “Ebu Cehil ve diğer müşrikler, Peygamberimizi Ebu Talibin yetimi olarak gördüler. Peygamber olarak göremediler. Hocam Bayezid-i Bistami hazretlerinin yüzüne, bir ateist veya Yahudi bu Bayezid-i Bistami hazretleridir diye baksa iman ile şereflenir”. Bu söz Sultan Mahmut’un hoşuna gitmiş ve memnun olmuş. Sultan oradan ayrılmak için dışarı yönelmiş. Tam bu sırada büyük veli Harkani Sultanı dışarıya kadar uğurluyormuş. Sultan şaşırıp demiş ki: “Seni anlayamadım, geldiğimde yüzüme bile bakmadın; şimdi ise dışarıya kadar uğurluyorsun. Sebebi ne ki?” Büyük Veli: “Gelirken kibirle içeri girdin, giderken tevazu ile gidiyorsun, şimdi güzelleştin” demiş.
Kibir çirkinleştirir. Eğer kibirli iseniz dünyanın en yakışıklı ya güzel insanı bile olsanız çirkin görünürsünüz. Kibirli insan kendini beğenir. Narsisttir. Hep başkalarını hor, hakir, küçük görür. Empati kuramaz kimseyle. Bencildir. Hep kendini düşünür. O kendini ilah gibi görür. Ve onun çevresindeki herkes ona hizmet etmek zorundadır. Ama tevazu insanı insan yapar. İnsanı güzelleştirir. Görüntüsü ne kadar çirkin olursa olsun bir tevazu sahibi ise çok güzel gözükür.