Paradan başka

Öğle sıcağıydı, hava boğucuydu. Bütün müritler bu sıcakta serinlemek için gölgelere çekilmişti. Sufi üstadı dergahta derin bir tefekküre dalmışken şehrin en zengin adamı çıkageldi. Gelen adam gümüş ve altın tüccarıydı. Yaşlı, iri gözlerinin altı morarmış, uzun sarığı ile bir hayaleti andırıyordu. Müritler onu bu dergahta ilk defa görüyorlardı. Meraklı gözler zengin adamı takip etti.
Üstattan destur alan adam huzura çıktı. “Efendim, dergahınıza bağışta bulunmak istiyorum. Lütfen bu bağışımı kabul edin” dedi.
Zenginin gözlerinin içine bakan Sufi üstadı “Şu anda paraya ihtiyacımız yok. Dergahımızda her şeyimiz var. Eğer ileri de ihtiyacımız olursa, sen de hala vermek istersen o zaman senden alırız” dedi.
Yaşlı zengin ağlamaya başladı. Gözlerinden yaşlar boşanıyor ve entarisini ıslatıyordu. Ağlamaklı bir şekilde “Sizi üzecek bir şey mi söyledim, efendim? Neden benim yardımımı kabul etmiyorsunuz?” dedi.

“Ben yoksul bir adamım. Paradan başka hiç kimsem ve hiçbir şeyim yok. Sizin için bir şey yapmak istiyorum. Ben paradan başka bir şeyi olmayan adamım. Paramı reddetmeniz beni reddetmenizdir. Lütfen paramı alın. Eğer ona ihtiyacınız yoksa ister yakın, ister havaya savurun. Lütfen paramı reddetmeyin”.

Bazı insanların parasından başka bir şeyi yoktur. Bazılarının da malı, mülkü vardır.
Kimisi sadece mevki ve makamdan ibarettir. O mevki ve makamda oturmak için her türlü şebekliği yapmaya razıdır. Çünkü kimisi kendini para ile, kimisi mal ile, kimisi mevki, makam ile var eder.
Bu tür metaların olması bir olma ya da olmama meselesidir.
Herkes sosyal maske takar hayatında…
İşte kimisi para maskesini takarken, kimisi meslek maskesini takar. Maske takan bu insanlar hiçbir zaman kendileri olamazlar. Bir insancık “Benim arabam, benim evim, benim malım, benim mesleğim, benim param” diye egosunu besliyorsa, bilin ki o çok fakir bir insandır.
İnsanlar malın, paranın çokluğunu zenginlik zannetme yanılgısını yaşıyorlar.
Paralı adamın gerçek anlamda bir dostu, kardeşi, hatta evladı bile yoktur.
Çok parası, pulu olup da mutlu olan bir insan gördünüz mü?
Paranız çoksa sizi paranız için severler. Sizinle paranız için evlenip, paranız için sizinle dost olurlar. Paranız, maddi zenginliğiniz bitince kendinizi fakirliğinizin muhteşem yokluğu ile bulursunuz.
Aslında yolda yürüyen insanlara dikkatli bakacak olursanız, onları yürüyen para, yürüyen koltuk, yürüyen ev, yürüyen yat olarak görebilirsiniz. Bir çok insan hayatta her şey olur, ama bir türlü kendi olamaz.