Çocuğun Şarkısı

Afrika’nın yerli kabilelerinden Himba’lar ilginç yaşam tarzları ile dikkat çeker. Bir Himba kadını hamile kalmak istediği zaman ilginç bir yol takip ediyor. Önce bir ağacın altına oturur. Telepatik iletişime geçerek doğacak çocuğun kendisine bir şarkı söylemesini bekler.

Artık bu olay kaç gün sürerse çocuk telepatik olarak annesine bir şarkı söyler. Kadın bu şarkıyı çocuğun babasına ve kabile üyelerine öğretir. Anne bu olaydan sonra hamile kalır. Çocuğun yaşı, doğduğu andan itibaren değil; annesine telepati ile şarkı söylediği zamandan başlatılır. Yaşı ona göre hesaplanır. Yani çocuk şarkıyı söyledikten 5 sene sonra doğarsa otomatikman 5 yaşında kabul edilir. Çocuğun şarkısı onu ömür boyu takip eder.

Anne, doğum yaparken yaşlı kadınlar çocuğu kendi şarkısı ile karşılarlar. Çocuk düşüp bir yerini incittiğinde de aynı şarkı ile avutulur.
Çocuk ödüllendirilirken, ergenlik törenlerinde, başarılı olduğunda hep bu şarkıyla kutlama yapılır.

Çocuk kabile geleneklerine uymadığında, suç işlediğinde bütün kabile üyeleri onun etrafında bir halka oluşturarak yine aynı şarkıyı ona söylüyorlar.
Kabile insanları cezalandırmaktan daha çok, ona gerçek kimliğini hatırlatacak bir yol izliyor. Öldüğü zaman da aynı şarkı ile ruhu sonsuzluğa uğurlanıyor.

Biz Afrika’da, Amazon’da yaşayan bu yerli kabilelere “ilkel” diyoruz. Aslında her kabilenin, her topluluğun kendine göre güzellikleri olabilir. Önemli olan o güzellikleri görebilmektir. Keşke günümüz toplumlarında da her çocuğun bir şarkısı olsa!
Dünyayı kin, nefret, öfke, intikam duyguları değil de şarkılar yönetse! İlkel dediğimiz insanlardan öğreneceğimiz çok şey var.