59 milyon acil çağrının 40 milyonu asılsız

Acil çağrı merkezine yılbaşından bu yana yapılan 59 milyon aramanın 40 milyonu asılsız çıkmış.

Bu haberi okuyunca insanın toplumun ruh sağlığı konusunda endişesi artıyor.

İnsanlar durup durduk yerde neden 112’yi arayıp asılsız ihbarda bulunabilir?

Üstelik kendisinin yaptığı her asılsız aramanın, yardıma gerçekten ihtiyacı olanlara zarar vereceğini bile bile…

Eğitimsiz, mesleksiz, yani inanılmaz cehaletin hakim olduğu, dolayısıyla yüzde 90’ın bir hobisinin bulunmadığı toplumlarda ruh halinin tatminin tezahürü müdür bu aramalar?

Genç, yaşlı, kadın, erkek herkesin elinde bir telefon, gözler ekrana kilitlenmiş halde boşa geçirilen zamanlarda herhalde asılsız ihbarda bulunmak bir eğlence aracı haline geldi.

Bu kadar boşa harcanan vakit, bu kadar üretmeden tüketilen bir ülke, bu kadar sorumsuzluk!

İnsan sonu nereye varacak diye düşünüyor ister istemez.

Toplumun yüzde 90’ının gelecek hayali ve beklentisi, yaşam standardımı nasıl daha yukarı taşırıp, nasıl daha kendime ve topluma faydalı olurum kaygısı gütmeden günü kurtarma şeklinde geçen yaşamı toplumu ekonomik ve sosyal olarak sürekli aşağılara doğru sürüklüyor.

Okumayan, hedefleri olmayan, olabildiğince bedavadan hayat geçirmeye çalışan bir toplumun yukarı tırmanması mümkün mü?

Bir avuç okuyan-yazan-üreten insan da bu vasat ve asalak kitle tarafından kuşatılmış halde.

Tablo gerçekten de hiç iç açıcı değil!