PKK’nın artan şiddetli eylemlerinin Türkiye’nin Suriye politikası ile doğrudan ilgili olduğu öne sürüldü. Wall Street Journal tarafından yayımlanan bir makalede “PKK’nın şiddetinin yeniden artması tesadüf değil. Bu, Türkiye’nin Suriye isyanını destekleyip Esed rejimi ve İran’daki hamilerine meydan okuyan tutumu ile doğrudan ilgilidir” görüşü dile getirildi.
ABD’nin çok satan gazetesi WSJ’nın yer verdiği, ABD’li düşünce kuruluşu Washington Institüsü’nün Türkiye Araştırma Programı Direktörü Soner Çağaptay imzalı makalede, “PKK, Türkiye’de kanlı bir geri dönüş yaptı” denilirken Uluslararası Kriz Grubunun yeni bir rapora dayanılarak PKK ile ilgili şiddetin geçen yıl yaz aylarından bu yana 700 kişinin ölümüne yol açtığına dikkat çekiliyor.
Bu ölümcül bilançonun, 1990 yıllarındaki dehşeti anımsattığı değerlendirmesinin de yapıldığı makalede şu savlar da öne sürüldü: “PKK’nın şiddetinin yeniden yükselmesi tesadüf değil. Türkiye’nin Suriye isyanını destekleyip Esad rejimi ve İran’daki hamilerine meydan okuyan tutumu ile doğrudan ilgilidir. Bunun Batı için iyi yönü ise, Ankara’nın Washington’daki eski dostlarını yeniden kucaklamaya başlamasıdır.”
Türkiye ile Suriye arasındaki bağların kesilmesinden sonra Şam’ın yeniden PKK’ya Suriye’de faaliyet göstermesine izin verdiği, “İran liderleri de Ankara’yı Suriye politikası nedeniyle cezalandırmak amacıyla o zamana kadar mücadele ettikleri Kürt isyancılar ile barışarak PKK’ya, enerjisini Türkiye’ye karşı odaklamasına olanak sağladılar” yorumu yapıldı. WSJ’daki makalede ayrıca Suriye ve İran’ın PKK’ya yönelik yeni yaklaşımlarının, Suriye’deki ayaklanma, Türkiye’deki Kürtler dahil, tüm Ortadoğu’daki Kürtler arasında heyecan yaratmış olmasaydı “o kadar yürümezdi” görüşü de savunuldu.
Makalede PKK’nın güneydoğudaki Türk kentlerini kontrol etmeye çalıştığını belirtilirken İran, “PKK’nın bu yeni hücumunda en az kısmen ortak” olmakla suçlandı. Ankara’nın Ortadoğu politikasının, “PKK’yi kim desteklerse Türkiye’nin düşmanıdır” yönündeki temel bir öncüle dayandığı için Ortadoğu’daki gelişmelerin Ankara’yı ABD’ye yaklaştırdığı öne sürülürken de Türkiye’nin NATO radarına evsahipliğini yapmayı kabul ettiği hatılatıldıktan sonra şu değerlendirmesine de yer verildi: “Amerikalılar, Ortadoğu’un başka yerlerindeki büyükelçiliklerine karşı saldırılar ve isyanların yaşanmasının ardından Arap Baharı’nın ABD için herhangi olumlu bir sonucu olup olmadığını sorgulayabilirler. Ancak Türk-İran bağlarının kesilmesi, olumlu bir sonuç olarak sayılabilir.”
Bu ölümcül bilançonun, 1990 yıllarındaki dehşeti anımsattığı değerlendirmesinin de yapıldığı makalede şu savlar da öne sürüldü: “PKK’nın şiddetinin yeniden yükselmesi tesadüf değil. Türkiye’nin Suriye isyanını destekleyip Esad rejimi ve İran’daki hamilerine meydan okuyan tutumu ile doğrudan ilgilidir. Bunun Batı için iyi yönü ise, Ankara’nın Washington’daki eski dostlarını yeniden kucaklamaya başlamasıdır.”
Türkiye ile Suriye arasındaki bağların kesilmesinden sonra Şam’ın yeniden PKK’ya Suriye’de faaliyet göstermesine izin verdiği, “İran liderleri de Ankara’yı Suriye politikası nedeniyle cezalandırmak amacıyla o zamana kadar mücadele ettikleri Kürt isyancılar ile barışarak PKK’ya, enerjisini Türkiye’ye karşı odaklamasına olanak sağladılar” yorumu yapıldı. WSJ’daki makalede ayrıca Suriye ve İran’ın PKK’ya yönelik yeni yaklaşımlarının, Suriye’deki ayaklanma, Türkiye’deki Kürtler dahil, tüm Ortadoğu’daki Kürtler arasında heyecan yaratmış olmasaydı “o kadar yürümezdi” görüşü de savunuldu.
Makalede PKK’nın güneydoğudaki Türk kentlerini kontrol etmeye çalıştığını belirtilirken İran, “PKK’nın bu yeni hücumunda en az kısmen ortak” olmakla suçlandı. Ankara’nın Ortadoğu politikasının, “PKK’yi kim desteklerse Türkiye’nin düşmanıdır” yönündeki temel bir öncüle dayandığı için Ortadoğu’daki gelişmelerin Ankara’yı ABD’ye yaklaştırdığı öne sürülürken de Türkiye’nin NATO radarına evsahipliğini yapmayı kabul ettiği hatılatıldıktan sonra şu değerlendirmesine de yer verildi: “Amerikalılar, Ortadoğu’un başka yerlerindeki büyükelçiliklerine karşı saldırılar ve isyanların yaşanmasının ardından Arap Baharı’nın ABD için herhangi olumlu bir sonucu olup olmadığını sorgulayabilirler. Ancak Türk-İran bağlarının kesilmesi, olumlu bir sonuç olarak sayılabilir.”
RSS