Kavak ağacı ile kabak

Günlük hayatta hepimiz hiç çaba harcamadan çok iyi yerlere gelmek isteriz. Hiç emek vermeden geldiğimiz nokta eğer iyiyse bununla büyük bir başarıymışçasına da övünürüz. Ama aslında öyle değil. Kolay elde edilen çok kolay da kaybedilir. İşte günümüzün en büyük sorunlarından biri de bu. Böbürlenmelerin, bilgi ve deneyimleri yok saydığı bir zaman dilimi. Oysa gerçek başarı insanın tamamen kendi çabasıyla kazandığıdır…

Büyük bir kavak ağacının yanında bir kabak filizi boy göstermiş. Bahar ilerledikçe bitki kavak ağacına sarılarak yükselmeye başlamış. Yağmurların ve güneşin etkisi ile müthiş hızla büyümüş ve neredeyse, kavak ağacıyla aynı boya gelmiş. Bir gün dayanamayıp sormuş ağaca:

- Sen kaç ayda bu hale geldin?

- “On yılda” demiş kavak ağacı.

- “On yılda mı?” diye gülmüş ve çiçeklerini sallamış kabak.

- Ben neredeyse iki ayda seninle aynı boya geldim bak.

- Doğru! Demiş ağaç. ''Doğru!''

Günler günleri kovalamış ve sonbaharın ilk rüzgarları başladığında kabak, önce üşümeye başlamış sonra yapraklarını düşürmeye, soğuklar arttıkça da aşağıya doğru inmeye başlamış

Sormuş endişeyle kavağa:

- Neler oluyor bana?

- “Ölüyorsun” demiş, kavak.

- “Niçin?” diyerek devam ettirmiş sorusunu,

Ağaç:          

- Benim on yılda geldiğim yere sen iki ayda gelmeye çalıştığın için...