GEMİSİNİ KURTARAN KAPTANDIR

Issız bir adada tek başınıza yaşamıyorsunuz. O kadar kalabalık ki her gün yüzlerce hatta binlerce insanla çatışıyorsunuz. Menfaatleriniz çatışıyor. Sizin mutluluğunuz başkasının üzüntüsü oluyor ya da tam tersi. Sizin ağladığınız bir şeye bir başkasının güldüğünü görüyorsunuz. Başkasının sevinci sizin korkunuz da olabiliyor. Mesela birileri kendinden geçmişçesine bir şeyleri kutlamak için havaya silahla ateş ederken siz korkuyla evinize kapanıp gürültünün bir an önce sona ermesini bekliyorsunuz. Herkesin olduğu bir yerde mutlak mutluluk olmaz. Herkesin olduğu yerde üzüntü de, sinir de, kavga da, karmaşa da, korku da olur.

Ve  nihayetinde herkes var… İşte burada hayatlar ayrışıyor. Fiziksel olarak iç içe olsak da ruhlarımız, beyinlerimiz başka dünyalarda. Aynı asansörde olsak da farklı katlara çıkıyoruz. Aynı masaya oturup farklı yemekler yiyoruz. Aynı ülkeyi sevsek de düşman olarak görüyoruz birbirimizi. Biri ha dese harcarız birbirimizi. Solcular-sağcılar, laikler-muhafazakarlar, Atatürkçüler-şeriatçılar… Böyle gelmiş böyle gidecek gibi görünüyor. İyisi mi böyle devam etsin de zaten. Çok sevdiğim bir söz vardır: ‘’Lafın tamamı aptala söylenir.’’ diye. Çok uzatma gereği duymuyorum değerli okurlarım. Farklı gemilerde yol  alıyorsak bu  uçsuz bucaksız okyanusta, gemisini kurtaran kaptandır maalesef.