Eğitim öğrenciyi kişiliksizleştiriyor

1995’te Onayladığımız Çocuk Hakları Sözleşmesi, hukuk sistemimizde hak ettiği yeri almamıştır. Özürlü ve kimsesiz çocukların bakımı, korunması ve eğitiminde yetersizlikler sürüyor. Sayıları bir milyonu bulan 4-18 yaş arasındaki özürlü çocukların 30 bin kadarı eğitilebiliyor. Kimsesiz çocukların da pek azı korunabiliyor. Eğitimdeki yetersizlik hem kaynaklarla hem de kapsamla ilgili. Bütçeden eğitime ayrılan kaynak yetersiz. Bu nedenle konulan hedeflere ulaşılamıyor. “Zorunlu” ilköğretimde bile hedef yakalanamadı. Can güvenliği nedeniyle Doğu ve Güneydoğu’da birçok okul kapatıldı. Derslik, öğretmen, araç-gereç yetersizliği sürüyor. İlk ve ortaöğretimde ikili öğretim ve kalabalık sınıflar varlığını sürdürüyor, orta ve yükseköğretimde oldukça düşük bir okullaşma gözleniyor” dedi.

Kentler, cinsler ve sosyal sınıflar arasında eşitsizliğin devam ettiğini ifade eden Bozgeyik, bu durumun eğitim hakkının kullanılması açısından ciddi soranlar yarattığını vurgularken, sistemin öğrencileri kişiliksizleştirdiğini ifade etti. Bozgeyik sözlerine şöyle devam etti: “Çocuğun ve gencin eğitim yaşamı boyunca sürüp giden sınavlı yarış, sağlığı ve eğitimin niteliğini düşürüyor. Eğitimin ticarileşmesine neden oluyor, eğitilen “özne” olmaktan çıkıp eğitimin aracı “nesnesi” durumuna geliyor. Eğitimde ideolijik ve dinsel dayatmalar hızını koruyor. 1982 Anayasası ile getirilen din ve ahlak öğretimi “zorunluluğu” eğitimin dinselleştirilmesinde önemli bir adım oluşturmuştur. Orta öğretimde “süper lise” gibi öğrenciler arasında onur kırıcı farklılıklar yaratılmıştır. Ara eleman yetiştirilmesi amacıyla kurulan meslek liseleri bu özelliğini kaybetmiştir.”