Konu kapanmadı, zamana yayıldı

Dün Grup Toplantısı’nda Başbakan Erdoğan’ın Bülent Arınç olayına yaklaşımı ve takınacağı tavır son derece önemliydi. Grup Toplantısı’na katılmayan Arınç, kulağı Başbakan’da, gözleri televizyon ekranında ne diyeceğini bekledi. En küçük bir tarizde (*) önce hükümet sözcülüğünden, sonra da belki bakanlıktan affını isteyecekti! (AA’ya göre Arınç Grup Toplantısı yerine Deniz Kuvvetleri Komutanı Oramiral Bülent Bostanoğlu’nu Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’ndaki karargahında ziyaret etti).

‘Tek Adam’ın özür dilemek veya gönül almak gibi bir tavır içine girmesi karizmasını bozabileceği için beklentiler pek o yönde değildi. Açıkçası, AK Parti’nin Abdüllatif Şener’den sonra ikinci ‘fire’si bekleniyordu.

Beklenen olmadı! Başbakan Erdoğan, Grup toplantısında, "Elbette bu kadro içinde zaman zaman farklı yaklaşımlar olabilir. Yanlış anlamalar olabilir, yanlış anlaşılmalar olabilir. Dava arkadaşlığının kardeşlik hukukunun gereği olarak meseleleri kendi aramızda konuşur çözeriz. Hiç kimsenin şüphesi olmasın meseleleri kendi aramızda konuşarak kendi aramızda çözüm yoluna koyarız. Pusuda bekleyenlere fırsat vermeyeceğiz. Ellerini ovuşturanlara fırsat vermeyeceğiz. Her bir arkadaşımın böyle mesuliyetle hareket edeceğine düşmanı sevindirmeyeceğine inanıyorum” dedi.

Bu konuşmadan ne anlamak gerekir?

Arınç, son derece kibar ve hürmetkardı. Başbakan’la aralarındaki resmi ve gayriresmi münasebetlerin hukukunu gözetti, fırsat kollayanlara koz vermemeye özen gösterdi. Açığa düşürülmekten çok incinmişti. Yol arkadaşından jest bekliyordu.

Olmayacağı belliydi, aksi halde zaten Grup Toplantısı’na katılırdı. Yani, konu kapanmadı, zamana yayıldı...
Sonu nereye varır derseniz, acaba bu hamur daha ne kadar su kaldırır, göreceğiz!..

AK Parti’nin 3 Kasım 2002 seçim zaferinden sonra Erdoğan’ın Bülent Arınç’ı Meclis Başkanı yapmak gibi bir planı yoktu. Hatta, kafasındaki aday belliydi bile; Vecdi Gönül. Daha düşük profilli birine Erdoğan daha kolay nüfuz edebilirdi. Ama işi sezen Arınç, Gül’ün de desteğiyle, “Ben adayım” çıkışını yapınca, haliyle başka kimse aday olmadı ve öyle seçildi.

2011 seçimlerinde de Arınç kendi seçim bölgesi olan Manisa’dan seçilmeyi çok istiyordu. Ama Erdoğan onu Bursa’ya kaydırdı. Her iki yerde de seçilme şansında bir değişiklik yoktu, ama verilen net bir mesaj vardı: Patron benim, her şartta benim dediğim olur, nedeni sorgulanmamalı!..

Dünkü yazımda Asım Güzelbey’in pozisyonunu değerlendirirken Gül’e yakın olduğunu belirtmiştim. Hatırlarsanız, Eruslu-Güzelbey gerginliğinden sonra Gaziantep’e gelen Bülent Arınç, şehrimizde birkaç gün kalmış ve ilçe belediyelerini Eruslu’nun işaret ettiği iki yeni pırıl pırıl  genç politikacıya emanet edilmesini sağlamıştı. Bu neden böyle olmuştu diye sorarsanız, bilenler bilmeyenlere anlatsın diyebilirim ancak!..

Erdoğan ile Gül arasındaki ‘güç’ konusu sübut buluncaya kadar milletçe huzurumuzun kaçacağı artık iyice belli oldu!

(*) Tariz: Kapalı bir biçimde, dolaylı olarak söz söyleme.

Acaba dedim!..

Küfürlü konuşmak bir tarzdır. Bununla ilgili çok güzel bir deyişimiz var: Üslubu beyan ayniyle insan...

Üslup Arapça kökenli bir kelimedir, kişinin konuşma tarzı ve hareketleri, kişinin iç dünyasının ve karakterinin aynasıdır babındaki sözdür.

Böyle çok insan vardır. Çok azı ‘itici’ olur; çoğunluğu cana yakındır, espritüeldir, şaka kaldırır, bulunduğu meclisi şenlendirir!

Başkası söylese böyle hemen gündemin ilk sırasına yerleşmezdi; ama ‘gavat’ diyen büyük bir kentin koskoca valisi olunca, işler değişiyor! Acaba, “Gel lan buraya dümbük” deseydi, daha mı ‘samimi’ olurdu?!.

Vali Coş öyle sıradan bir insan değil! ‘Gavat’ dediği vatandaşın gelip kendisinden özür dilemesini bekliyor! Yoksa ‘helallik vermem’ diyor! Yani, dik duruyor, sözünün arkasında!..

Başbakan Erdoğan’ın, İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı iken, soruşturma dosyasını incelediğini de inkar etmeyecek kadar yürekli.

Vali Ata’ya saygısızlık etmek istemem ama merak ettim işte, acaba Coş, Gaziantep Valisi olsaydı, ne olurdu?