Çok ünlü bir savaş hikayesi ve şaşırtan gerçek

1972 yılının 8 Haziran günü Kuzey Vietnam'da bir tapınakta saklananların üzerine Amerikan uçağından dört napalm bombası atıldı.

Sağ kalan çocuklar elbiseleri, saçları, vücutları yanık içinde, çığlıklar atarak kaçışırken, foto muhabiri Nick Ut kendisine Pulitzer ödülünü getirecek olan o kareyi çekti.
Ortada, çığlık çığlığa koşan çıplak kız, Vietnam Savaşı'nın bütün dehşetinin isimsiz simgesi haline geldi. Amerika'yı dünya kamuoyunun önünde güç durumda bırakan, kendi ülkesinde protesto gösterilerine yol açan bir simge.

İşte o Vietnamlı çocuk


1982'de bir Alman gazeteci fotoğraftaki kızın peşine düştü. Kızın adının Kim Phuc olduğu ortaya çıktı. Bütün vücudu yandığı için Saygon'da 14 ay hastanede yatmış, yanık derisi ayıklanırken her seferinde acıdan bayılmıştı.

İleri bir yaşta, kocasıyla gittiği Moskova dönüşü siyasi mülteci olarak Kanada'ya sığınmıştı. O günlerde 34 yaşındaydı, evliydi, 3 yaşında bir oğlu vardı. Astım ve şeker hastasıydı, sık sık migren krizi geçiriyordu.
Vücudunun her yerinde silinmek bilmez yaralar taşıyordu. Cildi nefes alma yeteneğini kaybetmişti ama yine de "Ne talihliymişim ki yüzümde en küçük bir leke bile yok" diye avunuyordu.

1995 senesinde Washington'da Vietnam Savaşı'nı anmak için bir tören yapıldı. Kim Phuc da oradaydı. Konuşması için kürsüye çağırdılar. Mükemmel bir konuşma yaptı. Herkesin beklediği, bombayı atan pilotla ilgili ne düşündüğünü, duygularını nasıl ifade edeceğiydi. O konuda az konuştu, yalnız şunları söyledi:
"O bombaları atan pilotla karşılaşsam, ona geçmişi değiştiremeyiz derdim. Ama bugün de yarın da barışa hizmet etmek için elimizden geleni yapabiliriz..."

Konuşması bitince kürsüden ayrılıyordu ki, eline bir kağıt tutuşturdular. Göndereni işaret ettiler. Kim Phuc önce dönüp adama baktı. Adam orada öylece durmuş, eli ayağı titreyerek Kim Phuc'a bakıyordu. Sonra elindeki notu okudu:
"Kim, o adam benim!" yazıyordu.

8 Haziran 1972 günü, 45 yıl önce, Vietnam'daki o tapınağa napalm bombası atan uçağın pilotu John Plummer'di orada duran.
Savaştan sonra yıllarca kendine gelememiş, ne yapacağını bilememiş, din adamı olmuş, o küçük kızın resmini gazeteden kesip sürekli cüzdanında taşımıştı.

Kim Phuc bir an adama baktı, sonra kollarını açarak ona doğru koştu.
Emekli Yüzbaşı John Plummer iki elini açarak Phuc’a sarıldı, kısık bir sesle, “Özür dilerim” dedi.
Kim Phuc, ne kadar büyük bir insan olduğunu iki kelime ile ifade etti:
“Seni affettim. I forgive you.”

Internetteki bu çok popüler hikayeyi düzelterek köşeme aldım.
Son derece etkileyici, gözyaşartan bir hikaye.
Ama gerçek tam böyle değil.
Kim Punch ile ilgili olan hikaye doğru. Ama ortada John Plummer diye bir Amerikan subayı yok!
O kısım muhtemelen Amerikalılar tarafından uydurularak bu güzel hikayeye eklenmiş. Bayağı da iyi yakıştırılmış!
O napalm bombasını atan Amerikan ordusundan birisi değildi. Güney Vietnamlı bir pilottu. Tahmin edeceğiniz gibi, yıllar sonrası için Amerikalı subaylar gerekli önlemi almışlardı!...

Kim Punch, halen Toronto, Kanada da yaşıyor. UNESCO iyi niyet elçisi olarak dünyayı dolaşıyor, konuşmalar yapıyor.
John Plummer ise bu işle ilgisi olmayan ama ismi kullanılan bir rahip.