Gaziantep’te partiler değil adaylar yarışıyor!..

Celal Doğan aday olmasaydı, heyecansız, renksiz, sonucu başından belli bir yerel seçim olacaktı. Hatta, kaç kez yazdım, paraya yazık, Antep’te seçim yapılmasın, kazanan belli demiş, içinde bulunduğumuz durumu hicvetmiştim.

Ancak Celal Doğan aday olduktan sonra hava birden değişti.

Gaziantep’te partiler yarışmıyor, adaylar yarışıyor…

Şahin tereddütsüz önde. Çok çalışıyor, iletişimi de fevkalade. Sosyal medyayı iyi kullanıyor.

Bu seçimde artık iyice görüldü ki, sosyal medya, yazılı basının ve yerel televizyonların hepsinin açık ara önünde.

Celal Doğan gençliğinden beri politikanın içinde! 60 yılı aşkın süredir edindiği birikimi ve belediyecilik tecrübesini başkalarıyla kıyaslamak yanlış olur. Konuşmalarını dinleyen güvendiğim arkadaşlarımın ortak kanaatı her konuşması tarihi belge niteliğinde geçiyormuş. Son olarak Örnek Sanayi Sitesi’nde yaptığı konuşmayı videodan dinledim. Ben de o sitenin bir parçası olduğum için olaylara vakıfım, söyledikleri doğru…

Benim tecrübem, seçimlerin henüz doruk noktasına varmadık! Bu iş daha çok su kaldırır!

Ancak şu bir gerçek ki, Şahin rahat değil! Tehlikeyi sezdiğini konuşmalarından rahatlıkla anlayabilirsiniz.

“Gadanızı alayım! Kurban olsun bacınız size...”

Bu deyişleri tasvip edemiyorum.

Bunlar Antep’te oldukça sık kullanılan bir sevgi gösterisi deyişlerdir. Anlamı; tüm günahların benim olsun, diyerek insanların dert ve üzüntülerini paylaşmak için söylenen sözler.

Antep dışındaki arkadaşlarımdan gelen uyarı üzerine izlediğim videoda, Şahin’in ağladığını da görünce doğrusu şaşırdım.

Kalbi tertemiz, hep güler yüzlü, her zaman diri ve canlı bildiğim için duygusal da olsa bir politikacının ağlamasını yadırgarım.

Bilmiyorum neden böyle oldu! Bazı arkadaşlarım, Gaziantep’in 700’e varan köylerinden gelecek oyların bu duygusallığa olumlu tepki vereceğini iddia ettiler.

Bunu hep yazacağım!..

Türkiye için söylüyorum, bu seçimin galibi olmayacak….

Astrea’nin hikayesi…

Yunan Mitolojisindeki en büyük tanrı Zeus'un en güzel kızıydı Astrea. İyilik meleğiydi. İnceliğin ve zerafetin sembolüydü. Ne zaman bir kötülük görse gözyaşlarına boğulurdu.

Gün geldi, yeryüzündeki kötülüklere dayanamaz oldu. Babasına yalvardı:

"Beni bu dünyadan uzaklaştır."

Zeus gökyüzüne gönderdi, güzeller güzeli kızını. Astrea artık yıldızların arasından izliyordu, insanoğlunun kötülüklerini.

Ve her gördüğü kötülükte ağlıyordu…

Gözyaşları tek tek toprağa döküldü. Ve her gözyaşı düştüğü yerde bir çiceğe dönüştü. İnce, zarif, ak bir çiçek. Papatya.

İngilizler "Daisy" diyor papatyaya. "Day's Eye-Günün Gözü"nün kısaltılmışı. Gün ışığında yapraklarını açıp, karanlıkta kapattığı için.

Kürtler "Beybün" diyorlar.

İtalyanlar ve Yunanlılar " Margarita" der.