Patronun geleceği!

Patronlar da her makul insan gibi gelecekten endişe ediyor.

Patronlar haklı olarak “Benden sonra ne olacak,” endişesi duyuyor. Patronlar yaşlandıkça en çok dert ettikleri konuların başında “Benden sonra ne olacak, mirasçılar imparatorluğuma ne yapacak,” endişesi geliyor. Atalarımızın “Yemeyenin malını yerler,” özdeyişi patronların aklından hiç çıkmıyor. Bu arada ne zaman hakka kavuşulacağı bilinmediği için hakka yürüyene kadar da “Aman, kontrol elden çıkmasın,” derdi patronun içini yakıp tutuşturuyor. Ama “Yayladaki yoğurda sarımsak dövülmez ki!” 

Bazı patronların uykusunu kaçıran bazı sorular var - “Acaba evladım gibi büyüttüğüm kuruluşumu benden sonra hâkim olanlar ne yaparlar, nice ellere kalır? Karımın yeni kocası, benim nur döktüğüm, ellerimle büyüttüğüm gözden budaktan esirgediğim, canımdan aziz kuruluşuma ne yapar? Çocuklara mı paylaştırsam, vakfa mı devretsem, ne edip eylesem de adımı, şanımı gelecekte de devam ettirsem!”

Yerli yersiz dertler kiminin kıymetli uykusunu kâbus yapar, kiminin de hayalini çalıştırıp, züğürt çenesini açar - “Bak şu köftehorun derdine, tasasına! Ben olsam şöyle yapardım böyle yapardım...”    

Her şeye rağmen patronluk şevkinin, cesaretinin, hazzının, hızının hakkını verip de patronluktan, “Kıskanılmasın, laf olsun,” diye değil gerçekten ama sahiden şikâyet eden patrona şimdiye kadar hiç rastlamadım. İnsanın egosunu tatmin etmesi olağanüstü muhteşem bir şey. Kim ego şişkinliğine itiraz edebilir?