T.C.

Hayatın akışında insanoğlu nelere şahit olmakta diye hiç geriye bakıp düşündüğünüz olur mu?  Ben zaman zaman insanların ak dedikleri bazı konularda zamana kendilerini uydurmak adına kara dediklerine çok şahit oldum. Hani önce ekranlara çıkarak ‘saygı değer hoca efendi’ diyerek, ‘ bitsin bu hasretlik’ diyenlerin, sıfatlarını hiç unutmadığımı burada belirtmek isterim.

Daha sonraları, kırmızı bültenle aynı efendiyi aramalarını seyretmedik mi?  Dönün geriye, hatta çok da geriye değil on, on beş sene evvel 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı geldiğinde  , 19 Mayıs Bayramı yaklaşırken Devleti ve Hükümeti yönetenlerin, bir mazeret uydurarak yurt dışına seyahatlere gittiklerini, bugün gibi hatırladığımı burada beyan etmek isterim. Siz de hatırlarsınız. 10 Kasım’da Anıtkabir’e gitmemek için, Necmettin Erbakan gibi, ipe un sermeyi vazife edinenleri hatırlarım her zaman. 

Ekranlarda CUMHURİYET kelimesini, hatta ATATÜRK kelimesini telaffuz edemeyenlerin, bugün hala ekranda bir başka şekilde boy gösterdiklerine dikkat ettiniz mi?

Mustafa Kemal Atatürk’ün binbir zorluklarla vücuda getirdiği yeni Türkiye Cumhuriyetini ve bu vatan üzerinde ömrünün 57 senesinin içine sığdırdığı, inanılması güç gelişmeyi, o günkü koşulları ile hiç değerlendirdiğiniz oluyor mu ? 

Emperyalist ülkelerin büyük baskılarına göğüs gerip, sınırlarını emniyete aldıktan sonra, üretim yapılması adına büyük yatırımlara imza atması, hayranlık duyulacak bir başka meziyettir ATA rahmetliğin. Günün koşulları içinde sadece kazma ve kürekle Mustafa Kemal Atatürk’ün yol ve demir yolu hamlesini kimse bu günle mukayese etmeye kalkmasın, acınacak, gülünecek  duruma düşeler. Atatürk adını bile ağızlarına almayanlar, çocukların her hafta başında okula başladıkları Pazartesi günleri sabah derse girmeden evvel yaptıkları andı, neden kaldırdılar ? 

 ‘ Türküm, Doğruyum, Çalışkanım, Yasam Küçükleri Korumak, 

Büyükleri Saymak, Yurdumu Ulusumu Özümden Çok Sevmektir, 

Ülküm Yükselmek İleri Gitmektir, 

Ey Büyük Atatürk Açtığın Yolda Gösterdiğin Hedefe Durmadan Yürüyeceğime Ant İçerim. Varlığım Türk Varlığına Armağan Olsun, Ne mutlu Türküm Diyene.’ 

Bu cümleler bir ulusa daha çocuk yaşta ruh ve heyecan vermekteydi. Biz bu cümlelerle büyüdük. Ne zaman bir bayrak çekilse göndere, bir çocuk Milli Marşı okusa gözlerim dolar, bu bayrak için hayatlarını feda etmiş şehitlerimizi düşünür, daha çok çalışmam gerektiğine inanırım. Çünkü onlar hayatlarını ortaya koyduklarında, bizler yan gelip yatalım diye can vermediler. Bizler daha çok çalışıp müreffeh yaşamı, bizden sonra gelecek nesillere hazırlamamız için, hayatlarını ortaya koydular diye düşünmekteyim. Bu nedenle onlara şükran borcumuz olduğunu hiç unutmamak gerekir. 

Son on beş senedir Atatürk’le ilgili değerlerin hatırlanmaması üzerine senaryolar düzenlendi. Atatürk ismi unutturulmaya çalışıldı. Andımızı silmeye çalıştılar. Ekranlarda Atatürk aleyhine konuşma yapan kara çarşaflı ucubeler, Devleti yönetenlerden cüret aldılar. Elleri kalem tutan hür fikirli gazetecileri, sudan sebeplerle tutukladılar. Ekranlar, sadece iktidarın sesini duyurmak için kurgulanmış bir yayın kurumu haline gelişini, üzüntüyle izledik. İktidarın yönettiği Belediye binalarının üzerindeki Türkiye Cumhuriyeti sözünün kısaltılmış şekli olan T.C. harflerini söktüler. 

İstanbul’da Bağdat Caddesinde 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı şenliklerine katıldım. İstanbul halkının coşkusunu izlerken, çok mutlu oldum. Hala Cumhuriyet değerlerine sahip çıkabilen bir neslin var olması, beni ziyadesiyle sevindirdi.  

İktidar ellindeki Büyük Şehir Belediye Başkanlıklarının kayıp gitmesini seyrederken, taktik değiştirdiklerini düşünmekteyim. 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı Kutlamalarını bütün ekranlarda göstermeleri, bu değişimi anlatmakta. Bu oyunu seyrederken utanıyorum. Hatırlar mısınız, TATYOS Efendinin Hicazkar makamda bestelediği, Nigar Osman Hanımın bir şiiri vardır, Ata Rahmetlik bu şarkıyı çok severmiş ve sıklıkla dinlermiş. ‘Mani Oluyor Halimi takrire Hicabım’, diye bir sözüm geldi söyledim hem nalına hem mıhına.