Dünyayı çocuklar yönetsin!

Nerede küçükken kurduğumuz masum hayallerimiz?
Hani nerede, sınıfta öğretmenimizin “Büyüyünce ne olacaksın?” sorusuna verdiğimiz cevabın altına saklı neden?
Büyüyünce mi kaybolup gider tertemiz duygularımız, düşüncelerimiz? Ya da büyüdükçe mi yenik düşeriz, etrafı yakıp yıkan hırslarımıza?

Bu sorularla başlamak istedim yazıma, çünkü bugün dünyanın ekonomik ve siyasi gücünü elinde bulunduran büyükler, bir başkasına insan gözüyle bakmak yerine, yok edilmesi gereken zararlı bir yaratık olarak görmeye başladı.
Amaç, keyfi savaş arzularını yerine getirip yakıp yıkmak mı? Yoksa çoğunluğa karşı, azınlığı güçlü kılarak bir kaos ortamını yaratmak mı? Bilinmez ama
Öyle bir hal almaya başladı ki dünya, bir kişinin tek bir cümlesi, tüm insanlığın geleceğine yön verir hale geldi. Diğer bir ifadeyle, birkaç kişi mutlu olsun diye, birçoğunun acı çekmesi gerekir bir durum oluştu.
Madem büyüdükçe artıyor yakıp yıkmalar, kavgalar, kargaşalar ve savaşlar, bu durumda çocuklar alsa yönetse dünyayı, daha güzel olmaz mıydı? O zaman bırakalım, büyüklerin geniş penceresine sığamayan dünya, bir çocuğun dar penceresine sıkışsın.
Herhangi bir savaşta, ülke sınırlarını tel örgülerle kapatıp, savaştan kaçan insanların girişini engelleyip, insanlık dramı yaşatan büyükler değil de,
Suriye’de yaşanan iç savaş sırasında, Halep şehrinde, enkaz altında kalan 5 yaşlarındaki Ümran’ın, sadece fotoğrafını görerek, Obama'ya yazdığı mektupta, “Sevgili Başkan Obama, Suriye'de ambulansa alınan çocuğu hatırladınız mı? Lütfen onu alıp bizim eve getirebilir misiniz? Ona aile oluruz. O da bizim kardeşimiz olur” diyen 6 yaşındaki Alex gibi küçükler yönetse dünyayı mesela. Daha umutla bakmaz mıydık geleceğe? O zaman bir çocuğun ruhuyla yıkansın kafalardaki tüm kirli düşünceler.

Nazım Hikmet’in bir şiiri var çok sevdiğim,

DÜNYAYI VERELİM ÇOCUKLARA

Dünyayı verelim çocuklara hiç değilse bir günlüğüne
allı pullu bir balon gibi verelim oynasınlar
oynasınlar türküler söyliyerek yıldızların arasında
dünyayı çocuklara verelim
kocaman bir elma gibi verelim sıcacık bir ekmek somunu gibi
hiç değilse bir günlüğüne doysunlar
bir günlük de olsa öğrensin dünya arkadaşlığı
çocuklar dünyayı alacak elimizden
ölümsüz ağaçlar dikecekler
(Nâzım HİKMET)

Büyüdükçe oyunlarımızın yerini aldı hiç yoktan kavgalar, savaşlar. Bir çocuğun düşünceleriyle yönetilse dünya, bir çocuğun bakış açısıyla bakılsa hayata veya bir çocuk lider olsa dünyaya... Eminim daha anlamlı ve yaşanılabilir, huzurlu bir ortam  oluşur.