Kendinle baş başa

Ünlü bir Zen üstadı çiçekleri çok seviyormuş. Onun çok güzel bir bahçesi ve rengarenk, çeşit çeşit çiçekleri varmış. Ülkenin her yanından insanlar onun bahçesini seyretmek için gelirmiş. Usta gündüzsefası çiçeğine ayrı bir özen gösteriyormuş. Bir gün kralın adamlarından birisi “Kralım Usta Ciffo’nun bahçesini muhakkak görmelisiniz” demiş. “Hayatımda hiç bu kadar güzel çiçekler görmedim. Milyonlarcası bir arada… Öylesine güzel kokuyorlar ki burnunuz o kokulara bayılacak. O güzellik karşısında başınız dönecek. Kesinlikle o bahçeyi görmelisiniz”. Kral bu işe pek heveslenmemiş. Kendisinin yüzlerce dönümlük bir bahçesi, yüzlerce bahçıvanı, milyonlarca çiçeği varmış. Bir Zen üstadının bahçesi nasıl kendisininkinden daha güzel olabilirmiş ki! Kral bunları düşünürken adamı “Kralım bu şansı bir daha yakalayamayabilirsiniz. Lütfen bunu kaçırmayın” demiş. Bu söz üzerine kral adama “O zaman Üstad Ciffo’ya git ve yarın sabah oraya geleceğimi söyle” demiş. Adam haberi ulaştırmak için hemen oradan uzaklaşmış. Usta Ciffo’ya haber verilmiş. Ertesi sabah kral yanına kraliçeyi, bakanlarını, komutanlarını alarak bu güzel bahçeyi görmek için gitmiş. Kralla beraber binlerce insan da manastırın kenarındaki güzel bahçeyi görmek için gelmiş. Ama kral gördüklerine inanamamış. “Bu nedir?” demiş. “Bana burada milyonlarca güzel çiçek olduğunu söylediniz ama ben burada sadece bir tane gündüzsefası çiçeğini görüyorum.” “Haklısınız, doğru söylüyorsunuz” demiş Usta Ciffo. “Bu bahçede bu çiçeklerden milyonlarcası vardı. Ama biz akşam hepsini söktük. Çünkü biz bire inanıyoruz. Sizin için içlerinden en güzelini ayırdık, size sakladık.” Kral bu açıklamadan sonra biraz hüzünlenmiş ve “Ama bu çiçek çok yalnız görünüyor” demiş. Bu söz üzerine usta Ciffo gülümsemiş. “O yalnız değil, o bir başına” demiş.

Yalnızlık tehlikelidir, korkutucudur, sıkıcıdır ama bir başınalık mükemmeldir. Bir başınalık boşluk değildir, kendi içinde dolup taşmaktır. Özünüzdeki, en içteki varlığınızın farkına varırsanız hiçbir zaman yalnızlık çekmezsiniz. Çünkü kendinizle baş başa kalırsınız. Kendinin farkına varmayan insan yalnızlık yaşar. Bunun için çevrenizde milyonlarca insanın olması dahi sizin yalnızlığınızı gideremez. Yalnızlık özden habersiz olmakla mümkündür. Kendinle konuştun mu? Kendini sevdin mi? Kendine değer verdin mi? Hepsinden önemlisi kendinin farkında mısın? Eğer kendi kendinin farkında değilsen sen dünyanın en yalnız insanısındır. İnsanın kendi kendiyle baş başa kalması ne kadar harika bir duygudur. Sen kendine harika bir yemek ısmarladın mı? Sen gözlerini uçsuz bucaksız gökyüzüne çevirip mavilikleri seyrettin mi? Kendine mükemmel bir çay demleyip yudumladın mı? Yoksa bütün bunları yapabilmek için yanına payandalar, destekler, koltuk değnekleri mi aldın? Eğer bu güzellikleri tek başına yaşayamıyorsan, başkalarına ihtiyaç duyuyorsan sen çok yalnız birisindir. Kendi başınalık bir lükstür. Her insan bu lükse ulaşamaz.