Çok mutsuz insanlar olduk

Bir yere giderken, karşınızda gelen insanların yüzüne bakın veya herhangi bir konuda muhatap olduğunuz kişinin.

Herkes ne kadar mutsuz ve tedirgin. Hiç kimsenin yüzü gülmüyor.

Geçen gün büyük bir AVM’nin alt katındaki ev eşyaları, mobilya, malzeme satan mağazaya girdim.

Aman allahım, tıklım tıkım dolu mağazanın neredeyse yarısı boşalmış. İn-cin top oynuyor. Vallahi, arka reyonlara doğru şöyle bir bakayım dedim, benden başka kimse yok, biraz da tedirgin oldum. Daha sonra bir reyon görevlisi ile karşılaştım, yüzü bir mutsuz, “burası ne olmuş böyle” dedi. “Maalesef” dedi. “Ürün sıkıntımız var”

Ürün sıkıntısı da nedir? Türkiye’nin dört bir yanında yüzlerce mağazası olan bir kuruluşun ürün sıkıntısı mı olur?

Mesele kimse gelip bir şey almıyor, alamıyor, onlar da buraya satılmıyor diye mal göndermiyor.

Satıcı, “İnsanların önceliği burası” diye ağzını gösterdi, “Buradaki malların hiçbiri acil ihtiyaç değil ki” diye ekledi.

AVM’de şöyle bir tur attım, hiçbir mağazada müşteri yok, tüm dükkan sahipleri ve satış görevlileri, ya ellerindeki telefonla oynuyorlar, veya dükkanların önünde sohbet ediyorlar.

Bu gidişatta toplum nasıl mutlu olacak da yüzü gülecek bilemedim.