Isparta Gülü Güzelliğiyle…

Gelip-gideriz bu dünyaya…   Başlamak ve bitirmek gibi… Başlarız –belki farkındayız- ancak bitirmek istemediğimiz bir yaşam vardır elimizde/önümüzde…

Dün 9. Cumhurbaşkanı –Rahmetli- Süleyman Demirel çıktığı ebediyet yolculuğuna devlet töreni ile uğurlandı. İnsan olan her birimiz için böyle bir uğurlamayı kim istemez?

Demirel’in örnek alınması gereken 91 yıllık yaşam öyküsü var şimdi önümüzde… Öyle ki,  bir köy çocuğunun yaşama tutunma kavgasının/heyecanının her anının dolu-dolu hep başarılarla geçişi… Devlet katında aldığı görevlerindeki sabır dolu örnek çalışmaları…  Demokrat kişiliğiyle devletin zirvesine tırmanış öyküsünün farklı renkliliği…

Bu öyküyü sağduyu ile değerlendirenler çok ibret dersi çıkaracaklar kendilerine elbet…

Hele de günümüz siyasetçileri…

                                                                   ******

      Geliriz…  Ailemiz, yakın çevremiz mutlu olur bu gelişimizle…

Ama gitmek öyle mi?  Ayrılıklar hep hüzünlüdür, daha ilk anında gönüllerde bir büyük özlem boy atmaya başlar.

Kim olursa olsun mutlaka yakın-uzak herkesin omuzları, elleri üzerinde ebediyet yolculuğuna çıkmayı kim istemez? Dokuzuncu Cumhurbaşkanı Demirel  dün Ankara’da  gönüllere olan son yolculuğuna işte böyle bir manzarada çıktı.

Mekânı Cennet olsun.

                                                                     ******

Ülkemizde siyasetin oturtulduğu rayların hiç değiştirilmek istenmemesi, hep eski raylar üzerinde miadı dolmuş siyaset lokomotifleriyle sefere çıkılır oluşunun demokrasimizin düzeyini olumsuz yönde etkilediğini bildiğimiz/anladığımız gün  çok daha aydınlık bir dünyam olacak. Demirel, onca demokrasi badirelerini çağa ayak uyduramayan demokrasi anlayışı/algılaması nedeniyle yaşadı. Ama yılmadı.

Altı kez gidip ve de yedi kez gelmesi/dönmesiyle demokrasiye olan aşkıyla“demokrasi dersi”  verdi hepimize…

Küsmedi…  Kin tutmadı… Yılmadı… Aksine karşılaştığı her olumsuzlukta demokrasiye olan tutkusuna sarılıp yeni-yeni başarı kapılarını araladı kendine… Ve ülkesine.

                                                                   ******

Geldi…  Yaşadı… Ve gitti… Tıpkı önce gidenler gibi… Gidecek bizler gibi… Bu “Geldi… Yaşadı… ve gitti”lerde önemli olan ne biliyor musunuz? Elbette biliyorsunuz: Arkada  “hoş bir seda bırakabilmek…”

      Dokuzuncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, siyasal mücadelesine kişisel çizgiler çizmemiş “örnek bir demokrat kimlik” olarak gelip geçti dünyamızdan…

      Bir    “Isparta gülü” güzelliğiyle…