Dortmund gezisi üzerinden düşünceler: 1

        "Tebdili mekanda ferahlık vardır" demiş atalar... Şubat Ay'ı   benim açımdan hareketli/bereketli geçti... Ay içinde iki kez İstanbul seferi... Hem de günübirlik... Ardından Dortmund...  Oradan Istanbul... Böylesi durumlarda valizimi  hazırlarken boş  zamanlarımda okuyacağım dergileri alırım öncelikle bayimden.. Kıyı, Varlık, Türk Edebiyatı,  Yedi, İklim, Atlas Tarih.... Beş günlük kültür/sanat nevalem olacaklar.
        Dortmund koşuşturmalarında aklım hep İstanbul'da Istanbul Büyükşehir Belediyesi'nin Tepebaşı'ndaki Karikatür ve Mizah Merkezi'nde 6 Şubat'ta açtığım sergimde...  Ay sonunda kapanacak, eserlerin toplanması benim açımdan sorun...  Kapanışta bulunamayacağım.  Karikatürlerin kopyalarını çizer arkadaşlarım Raşit Yakalı ve Akdağ Saydut’a telefon açıp rica edeceğim ilgilenmeleri için... Aklım geride gidiyorum.
        Yurt dışına kaç kez çıktım, unuttum gitti. Almanya'ya birkaç kez Belçika'dan günübirlik gittim. Öyle, iş olsun, mekan görme/tanım anlamında... Frankfurt, Aahen'e, Köln, Düseldorf, Frankfurt...   
        Dortmund'u  ilk kez görecek olmamın üzerimde yarattığı olumlu-olumsuz bir etki yok şimdilik.  Trabzon'la "Kardeş Şehir" olmalarından ötürü bu yıl "Trabzon  Etkinlikler"i Almanya'nın bu kentinde düzenlendi...
        Tabii ki, bu konuların "Başmimar"ı Bilgin Akgül... 
        Allah nazardan saklasın, el attığı her konuda başarı sağlıyor ve Trabzon  kenti bundan fazlasıyla payını alıyor. Türkiye'miz de... Bu arada ifade etmeliyim ki, Sayın Akgül, fuarcılık konusunda ülkemizin en önde gelen bir değeri ayrıca...  Bildiğim kadarıyla bin üçyüz-bin dörtyüz kez başarılı fuar düzenlemelerinin hepsine imza atan bir kimliği var.
                                                              ***
        Dortmund büyük bir değişimi yaşıyor yıllardır. Önceki kimliği olan "sanayi"yi unutturmak anlamında demir/çelik  alanından çekilmiş görünüyor. Geçiş süreci var kentte...
        Kentleri kent yapan, onlara önem kazandıran elbette ki birincil  öncelik  insan unsuru kuşkusuz. İşte bu öncelik, kentleri şekillendirirken geleceği okuma hüneri ve ön sezilerini sağlıklı uygulama sorumluluğu omuzlara yük olur yöneticilere...
        Diyeceğim o ki; Batı'nın hangi kenti varsa, tarihten gelen fiziki yapısını hiç bozmadan bugün "asalet renkliliği" kazanmış bulunuyor. Kısacası dünü koruyup  bu güne taşıyarak geçmiş için kalıcı bir mimari gelenek yaratma konusunda ısrarlı olmuşlar.
        Şimdi,  geçmişle/mazi ile buluşmayı yaşayan birer sanat örneği olarak  somut şekilde  önünüze geliyor ziyaretlerde.
        Bizde mi?
        Bir dönem uzun süre İstanbul'a gidememiştim. Bu güzel tarih kenti, minareli  silüetiyle belleğimde yer almıştı. Özlemim hiç detaya inmeden bu silüeti sabah ezanı vakti  izlemek...
Nice sonraları İstanbul'la buluşmamda sineme hançer yemiş gibi oldum.
        O üzüntü içindeyken bildiğimiz/düşlediğimiz o güzel silüeti çizdim ak kağıt üzerine...     
        Büyüklü-küçüklü camii minarelerinin,  cumbalı evlerinin ve kentin  fiziki yapısından kaynaklanan sabah vakti oluşan harika bir silüet...
        Ama gerçek acı ve ürküntü vericiydi...
        Güzelim İstanbul'un silüeti bıçaklanmış, kan akıyordu habire... Düşümde görmek istediğim, görüp ferahlamak istediğim İstanbul silüetine gökdelenler/plazalar birer kama  gibi saplanmış, kent aşığı bizlerin yaralamıştı. Acı dolu karikatürümü bu benim...
                                                                   ***
        Batı insanının "kent dokusu"nu koruma ve tarih yaratma konusundaki anlayışını öğrenme zamanı çoktan geçmiş bulunuyor bizim açımızdan...