Altı sahnelik bir tiyatro oyunu

Anlatacaklarım bir iddia.

Sözüne güvendiğim bir arkadaşımın bana anlattıklarını sizinle bir tiyatro sahnesinde paylaşmak istiyorum.

Birinci Sahne…

Nakıboğlu’nun damadı Burhan Y. kiracılara telefon ederek, “Bundan böyle her ay kiraları bana getirip teslim edeceksiniz” diye telefon açar.

Kiracılar olumlu tepki vermezler. Sallarlar!

Ama Burhan Y. kararlıdır. Sürekli telefonla kiracıları rahatsız eder!

Söylemeye gerek var mı? Kiracılar da kaçın kurasıdır!

Telefonların sayısı günde dördü aşınca, bazıları karakola gitmeye karar verir.

İkinci sahne…

Karakola gelen bazı kiracılar durumu anlatır ve Burhan Y.’den şikayetçi olurlar.

Üçüncü sahne…

Polis gider Burhan Y.’yi öğretmenlik yaptığı dershanede bulur, karakola getirir, ifadesini alır.

Burhan Y. karakolda neyle suçlandığını duyunca şaşırır. Ama durumu hemen intikal eder, “Aman durun! Bu işte bir yanlışlık var. O Burhan Y. ben değilim. Benim o kadar malım mülküm yok ki! Sizin aradığınız Burhan Y.’nin adresi şudur” der.

Dördüncü sahne…

Gerçek Burhan Y. karakola getirilir ve ifadesi alınır. Savcılığa gönderilir.

Savcı tutuklanması için mahkemeye sevkeder.

Beşinci sahne…

Burhan Y. başını fena halde derde sokmuştur. Kendi kendine söylenir: “Ulan oğlum daha kaç gün oldu nakit dolarları paylaşalı? Her birimize 102 milyon dolar tirink para düşmedi mi? Üstelik bacanaklar gayrimenkullere hele dokunmayalım diye birbirimize söz vermedik mi? Ulan oğlum Burhan, az tamah çok ziyan getirir* derler, sen bunu iyi bilirdin! Niye böyle yaptın? Ahaa şimdi ne var ne yok hepsini elimizden alırlarsa ne b.k yiyecez lan!..”

Altıncı sahne…

Burhan Y. tutuklanır ve polisler götürerek cezaevine teslim ederler. Burhan Y. kodese girer.

Tiyatronun perdeleri iner…

Seyirci şaşkındır. Olan bitene inanmak istemez. Ama gerçeğe çok yakın bir oyun diye düşünmekten de kendini alamaz…

Alt tarafı bir tiyatro oyunu, boş verrr…

* Elindekiyle yetinmeyen, daha fazlasını isteyen, isteklerine kavuşmak için çeşitli yollara başvuran insan, bu tutumundan ötürü zarara uğrar. Çünkü aç gözlülüğün sebebiyle ihtiyatsız davranmış ve tehlikenin içine düşmüştür. Bu gibi kişiler kimi zaman ellerindekileri de kaybederler.