“Geçmişimiz kurşunla yazıldı geleceğimiz eğitimle yazılacak”

Kolombiya hükümeti ile Kolombiya Devrimci Silahlı Güçleri- Halk Ordusu FARC arasında 27 Eylül’de Beethoven’ın 9 Senfonisi’nden “Ode to joy-Neşeye Övgü” ve gözyaşları eşliğinde imzalanan barış anlaşması, halk oylaması ile sıkıntıya girdi.

                                   ***

Oysa 1964 yılından beri süren, köylüler tarafından başlatılan direnişin üzerinden 50 yıl geçmiş.

Bu süre içerisinde 220 bin insan ölmüş, 45 bin kişi kayıp, 7 milyondan fazla insan evsiz kalmış. İmzalanan barış anlaşması ile 7 bin beş yüz gerilla 6 ay içerisinde silah bırakacakmış. Barış anlaşması uyarınca savaş suçluları yargılanması ve uyuşturucu ile mücadeleye devam kararı alınmış.

                                   ***

İşin ilginç tarafı halkın bu barış anlaşmasını reddetmesi.

Sandık başına giden Kolombiyalılar’ın yüzde 52’si barış olmasına karşı çıkmış. Zira ülkede 1 milyon kişi “güvenlik hizmetleri” sektöründe çalışıyormuş, diğer  ve en önemli etken de uyuşturucu sektöründen beslenen çetelerin sayısının kabarık olmasıymış.

                                   ***

Kolombiya örneğini okurken, aramızda kilometreler ve okyanuslar da olsa bu Latin Amerika ülkesiyle kaderimizin ne kadar benzeştiğini düşündüm.

Aynı şey biz de olsa ne olurdu diye düşünmeye bile gerek yok, oylama savaştan yana olanların ekseriyet çoğunluğu ile sonuçlanırdı kuşkusuz…

                                   ***

Biz de de askerinden derin devletine, politikacısından korucusuna yıllardan beri herkes bu savaşı körüklemiyor mu?

Herkes istese barışı asker istemiyor, asker istese korucu ekmeği kesilecek diye karşı çıkıyor.

Cemaat!!! Hani şu dini herkesten bütün(!!!)ler istedi mi barışı? Yıllarca körüklemedi mi onlar da?

Ya iktidar?

Hani nerede “Demokratik açılım”?

Açıldığı gibi kapattılar.

Zira bir yerden beslenmeleri ve varlıklarını devam ettirmeleri lazım.

Bu savaş da çoğu için iyi bir besin kaynağı…

                                               ***

PKK kaç kez silah bıraktı, kaç kez ateşkes ilan edildi?

Hani, barış için başlatılan görüşmeler?

Akil insanlarla toplumu yumuşatma, barışa zemin hazırlama girişimleri?

Baktılar ki en büyük besin kaynağı yok olacak!

Nereden nemalanacaklar o zaman?

Dolayısıyla, savaşı durdurmaya yanaşmadı kimse…

Süreç içerisinde, savaşın bitmesi, bu topraklarda kardeşin kardeşi tüketmemesinin yolunu arayanlar bir şekilde ortadan kaldırıldı.

Toplumun gözlerinin önünde yaşandı tüm bunlar

                                   ***

İnsanlar ölüyormuş kimin umurunda?

Onlar fakir-fukara evlatları!

Ölseler de yaşasalar da, bu savaştan nemalananlar için birşey ifade etmiyorlar!

                                   ***

Barış anlaşmasını, “Geçmişimiz kurşunla yazıldı, geleceğimiz eğitimle yazılacak” cümlesinin kazılı olduğu kurşundan yapılmış kalemle imzalayanlar, Kolombiya’da barışın tesisi için direneceklerdir kuşkusuz.

Keşke bizdeki barış sürecini başlatanlar da direnebilseydi, herşeye rağmen…