Delilik

İnsanın kendisini sevmeyi başarabilmesi bu hayatta alabileceği en büyük zaferdir. Ama konfor hayatımızın bir parçası ise bu çok zaman alır. Henüz kendimizi tanımadığımız için kendimizden sıkılmamız da olasıdır. Yıllarca kitap okur, şarkı dinler, güzel şiirlerden geçeriz. Bu yaptıklarımızda hep başkalarını ararız. Hiç kendimize uğramak aklımıza gelmez. Kendimizle başbaşa kalmak en güzel şarkıdır aslında. Bu yalnızlığın ulvi olduğunu anlamına gelmez veya yalnızlığı benimsediğimiz anlamına da.
İnsanlar değil hayatın kendisi, kendisini sevmeyen ve tanımayan insanlara karşı çok daha kırıcı olabiliyor. Kırkına gelmiş ama hala okuma yazma öğrenmeye çalışan insanlar. Tek başına çocuk büyütüp ve çok çalışıp iyi yerlere gelenler. Hep bir şekilde kendisini sevmeyi başarabilenlerdir.
Bir dik duruş üstünüze oturan bir kıyafet gibidir. Ve kendinizi gerçekten sevmeniz zaman alırsa bu dik duruş size pahalıya mal olabilir.
En büyük sohbeti kendimizle yaptığımız zaman hayati bir tecrübe edinmiş oluyoruz. Hep başkalarına endeksli yaşamak ve başkalarının varlığıyla bir mutluluğa ortak olmak bir aptalı dinlemek gibidir. Korkutucu olan ise onun aptal olduğunu senin bilmen ve aptalın bu durumun farkında bile olmaması. Siz hayati ve en güzel zamanlarınızdan olursunuz. O ise eğlenmiş olur.
Mesele kişinin kendisiyle dans edip kendisiyle aptallaşması. Bu şekilde kulağınıza gelen her müzikle delirebilir ve bu deliliğe kendiniz ritim tutabilirsiniz.