Mutsuz her an yaşanmamış zamandır! (2)

 “Kendinizden bir şey vermeye gayret ettiğinizde iyisinizdir.”

Halil Cibran

Bilge insanlar, düşünürler, bizden önce gerçeğe ve sonsuzluğa varanlar, özgürleşenler hep derler: Mutluluk bir hedef olamaz ve mutluluk için gidilecek ayrı bir zaman dilimi yoktur. J.J.Rousseau, mutsuzluğun öğrenilen bir deneyim olmaktan çıkarılması gerektiğine ısrarla vurgu yapar.

“Ders ve ibretlikten” faydalanırken bir çok yaşanması gereken fırsatı da yok ettiğimize dair kaygılarını hatırlatır; yani mutsuz her anı “yaşanmamış” kabul eder, Rousseau. Deneyimler, birikimler, yaşanmışlıklar, tecrübeler elbette insan yaşamında önemli yer tutar; yazgımızı, geleceğimizin, hayatlarımızın, tercihlerimizin ve yaşayacaklarımızın hep başkalarınca bu şekilde belirlemesine tepkilidir, Rousseau.

Mutsuzluğun en kötü mikroptan daha öldürücü olduğunu hepimiz artık hissediyoruz, öğrendik Mutsuzluk, beraberinde esareti, kabullenişi, kaderciliği, ertelemeciliği, bireyciliği yayacaktır. Dostluklarımızı, aşklarımızı, doğamızı, türkülerimizi, şiirlerimizi, ozanlarımızı, aydınlarımızı, geleceklerimizi, özgürlüklerimizi ve aydınlığımızı karartan mutsuzluk değil midir?

Elbette mutsuzluğu biz tercih etmiyoruz; bilerek, isteyerek, tercih ederek mutsuz olmaya çalışmıyoruz. Binlerce yıldır yeryüzünde süren savaşlar, çatışmalar, yakmalar, yanmalar, sömürü, şiddet, doğa yıkımları, ölümler, cepheleşmeler, ayrışmalar, sınırlar, işgaller insandaki mutsuzluğun baş pınarıdır. Kendi ruh halini mutsuzluğa gömmen kötülüklere karşı, doğru yerde durmak, iyiliğin ve doğruluğun tarafında olmayı tercih etmek anlarımıza mutluluk estirecektir. “Mutluluğa varılmaz, gidilen yoldur mutluluk.”

Rousseau ,“Keşke uzun yıllar beni gürültücü dostlarımın oyuncağı eden budalaca ama tatlı bir güven içinde kalaydım,” dediğinde, insan eliyle yok edilenlere direnir tüm vicdani sorumluluğuyla. Onun için aynamız, rehberimiz olacak çocukluğumuz, yüzümüz olacak çocukluk yüzü.

Çocukluğumuzu çaldırdığımızda hayatımızı çaldıracağız.

Çocukluğumuza iyi tutunacağız.

“İnsanüstü” olabilmenin, erdemli olmanın, adaletli olmanın, kötülüğe direnmenin yoludur, çocukluk.

Kaynakça;

Böyle Buyurdu Zerdüşt(F.Nietzsche)

Ermiş(Halil Cibran)

Yalnız Gezerin Düşlemeleri(J.J.Rousseau)