Betona yenik düşmek...

Aşağıda fotoğrafını gördüğünüz begonvil bir zamanlar benim bahçemde açıyordu... Yanlış budama, bilerek ve isteyerek küçülmek veya başka bir nedenle artık yok, açmıyor!

Bugünlerde bahçeyi yeniden düzenlediğimiz için müthiş yoğun inşaat var evimizde. Ön taraftaki asma, begonvil, yasemin kökleri kalmak üzere kesildiler, uzun senelerden beri ilk kez mutfaktan evime güneş ışığı yoğun ve parlak şekilde girdi.

Evimin arkasında koskocaman İsrail kauçuğu denilen bir ağaç var. Benjamin türü bir ağaç desem, yanılmam herhalde. -Fotoğrafını bir başka sefer paylaşırım.- Benim evim altıncı sırada olmasına rağmen en önde oturan insanlar bile, “Ayy bu ağaç sizin evin temeline işler, bunu kesin” diye biraz da aşağılayarak tavsiyede bulundular! Geçen gün de evimin dört ev üzerinde oturan, veteriner bir hanım -sağ iktidarları kendi lehine kullanmayı denemiş, ancak başaramamış bir kadın- yanında sitenin müdürü olduğu halde eşime gelip: “Ağacınız deniz manzaramı engellemiyor, ancak dalgaları yeterince göremiyorum, bunu kesin” demiş.

Sarıgül Sitesi, denize inen bir tepenin üzerinde inşa edildiğinden seviye farkı nedeniyle bütün evlerin deniz manzarası olduğunu hemen belirtmeliyim. Ancak, kurallara uyulmadığından örneğin devasa perguleler yapıldığı için özellikle alt terasların deniz manzaraları minimuma inebiliyor.

Misafiri çok severim, evime çok insan gelip gitti. Onların içinde bir tek Çiya’nın sahibi Musa Dağdeviren: “Ayferciğim bu ne güzel ağaç, evin ne kadar yeşil” diye beni tebrik etti. Ön bahçem asma, begonvil ve yaseminle kaplanmıştı. Evime gelenler direkt eleştirmeseler de bitkilerin yerini betonun alması gerektiğini nazik şekilde ima ettiler. Çoğu da her gün bir çuval yaprak süpürmek zorunda kaldığım için bana acıdılar. Evin bahçesi çok küçük olduğundan yaprakları kompost çukurunda biriktirmek imkanı olmadığını da eklemeliyim. Yan taraftaki asmanın yapraklarından çoğu site sakini sarma yaptı, bana sormadan yaprakları kopardılar, birisi de “teşekkür” etmedi biliyor musunuz?

Bütün bu satırları ülkemdeki insanların “yeşil” anlayışını belirtmek için yazdım. Çevre derneklerinde çalışan bir dostum inşaatı görünce, “İyi etmişsiniz bunları kestirmişsiniz, pergule evin incisidir” gibi bir laf etti! Bu insanlar yeşil filan sevmiyorlar abi! Hepsi dillerinde...

Bütün bunları bitkilerimin kesildiğini görünce kaleme alma gereği duydum. Demin daha duygusal yazmıştım, internet paketi nedeniyle silindi! -Bir taraftan da habire elektrik kesiliyor!- Biz de betona yenik düştük yani... Eşim, üzülmemem gerektiğini, yaptıracağı birkaç ferforje alınlıkta bitkilerin bazılarının yeniden yeşereceğini söylüyor... Eskisi de biraz düzensizdi, ama yenisi pek bir beton mu olur acaba?