Gazeteler-Gazetecilik

Yalnız yerel gazeteler değil, bütün gazeteler buhran yaşıyor.

Gazetelerin gelir ile gideri zaten uyumlu değildi, doların Türk Lirası karşısında aşırı değer kazanması hemen bütün girdilerinin ithal olması nedeni ile gazeteler kapanma noktasına geldi!

Bu krize bir bahane arıyoruz.

Basın İlan Kurumu yerel gazetelerdeki asgari kadro sayısını 7’den 6’ya düşürdü.

Resmi ilan fiyatına da yüzde 50 zam yapması isteniyor.

Peki, zam da gerçekleşirse kriz biter mi?

Önce, böyle bir zam, söz konusu bile olmaz, ikincisi krizin gerçek nedeni bu değil ki!

Dünyanın hiçbir ülkesinde ‘resmi ilan’ diye bir şey yok.

Kamu kurumları ihaleleri gazetelere verdiği, ‘resmi ilan’la duyuruyor!

Peki, böyle bir ilan şekline ihtiyaç var mı?

Hayır! Zaten kimse resmi ilanları okumaz. Gereksinim duyanlar internetten takip ederler.

O halde?

Resmi ilan müessesesi 100 yıl önce kurulmuş. O zaman gazete çıkarmak çok zor olduğu için devletin vereceği desteğe bir ad bulunmuş: Resmi ilan!

Zamanın şartlarında doğru bir karar! Kamuya duyuru yapmak  için başka bir çare yok. Ayrıca gazete çıkarmak isteyenlere de iyi bir teşvik.

Ama artık buna gerek kalmadı ki!

Bu işin çoktan evrilmesi gerekirdi. Ama yapılmadı! Hatta bu tarihi teşvik istismar edildi.

Bugün Gaziantep’te resmi ilan alan 14 gazete yayınlanıyor. Üç aşağı-beş yukarı birbirinin aynı haberleri ile yayınlanan 14 gazete!

Hemen bütün malzemeleri ithal edilen gazeteler ülkenin dövizini israf ediyor. Sonra da, resmi ilana zam yapın yoksa batıyoruz, diyorlar!

Eğitim hayatım dahil, dünyanın birçok kentinde bulundum. Bu şehirlerin hep 2 gazetesi vardı, istisnai olarak bazen 3 gazete!

Sabah’ın 1960’lı yılların ortasındaki bir nüshası halen Londra’da müzede sergileniyor. Nedeni, günlük bir gazetenin elle dizilerek iki yaprak çıkması o kadar ilgi çekti ki, alıp müzeye koydular!

Daha da geriye gidersek, 72 yıl önce, 1946 yılında  yayınlanan Gaziyurt gazetesi ile bugün yayınlanan gazeteler arasında pek bir fark yok. Zaten Sabah, yıllardır tarihe ışık tutmak için 40 yıl öncesinin haberlerini yayınlıyor ve çok ilgi görüyor.

Şimdi gazeteler toplantı üzerine toplantı yaparak kötü gidişe bir çare bulmaya çalışıyor. Bunlardan biri Gaziantep’te yalnız 2 gazete yayınlanması ve bunlara 14 gazetenin ortak olması.

Başarılı olunabilir mi?

Bilmiyorum ama bir-iki gazete dışında bir konsensüs oluştu.

Sırası gelmişken şunu net bir şekilde belirtmeliyim.

Gazete yayınlamak kazançlı bir meslek olmadığı için asla zenginleşmeye imkan vermez. Resmi ilan, abone ve reklam geliri ile ancak masraflar zar-zor karşılanabilir. Ama asla ve  kesinlikte zenginleşme olmaz, olamaz.

Zengin, aşırı zengin olanlar yok mudur?

Vardır!

Yalnız burada değil, bütün Türkiye’de vardır.

Mesleğe hiçbir eğitimi olmadan, bilgisi ve tecrübesi olmadan girenlerden zengin olanlar, malk-mülk sahibi olanlar vardır.

Ne demişler?

At binenin (iş bilenin), kılıç kuşananın.

Atasözünün anlamı: Herşey, onu gereği gibi kullanmasını, ondan yararlanmasını bilen kimseye yakışır!!