Tıbbi ve aromatik bitkilerin önemi ve kullanımı(2)

Fitoterapi Yunanca Phyton (Bitki) ile Therapeia (Tedavi) kelimelerinden oluşan Fitoterapi, hastalıkların taze veya kurutulmuş bitkiler ve onların doğal ekstreleri ile tedavi edilmesi yöntemine verilen addır.

İnsanlar yeryüzünde var olduklarından beri çevrelerindeki bitkilerin yararlarını ve zararlarını gözlemleyerek keşfetmeye çalışmışlardır. Önceleri besin olarak tükettikleri, bazılarının zehirli etkilerini keşfederek avcılıkta da kullandıkları bitkilerden daha sonraları tedavi amacıyla da yararlanmaya başlamışlardır.

 Yaklaşık 2000 yıl önce yaşamış olan büyük tabiat bilgini Plinius Secundus’un

‘’Her derdin bir bitkisel devası vardır, mesele onu bulmaktır’’ sözü bugün hala geçerliliğini sürdürmektedir .

Günümüzde Fitoterapi Dünya üzerinde 1.000.000 civarında bitki türünün bulunduğu tahmin edilmektedir. Dünya Sağlık Teşkilatı’nın 91 ülkenin  tıbbi bitkileri üzerinde yapılmış yayınlara dayanarak hazırladığı bir araştırmaya göre, tedavi amacıyla kullanılan tıbbi bitkilerin toplam miktarı 20.000 civarındadır. Türkiye’de ise bu miktar yaklaşık 500 kadardır. Fitoterapi’nin gerekliliği, gerek insan sağlığı, gerekse de çevre ve doğa sağlığı açısından giderek önem kazanmaktadır.

 Bitkilerle tedavi için kullanılan diğer iki terim de şunlardır:

Gemmoterapi: Tomurcuklarla yapılan bitkisel tedavi yoludur. Bu tedavide amaç, tomurcuklarda bulunan hormonları kullanabilmektir.

 Oligoterapi: Sabit bitkisel yağlar ile yapılan tedavi şeklidir.

Tedavilerde de başlıca 2 yöntem mevcuttur.

 Allopati: Allopatik tedavi, hastalık sonucu oluşan bozukluğu tam tersi etkili bir ilaçla gidermeye çalışmaktır. Öksürüğe karşı öksürük kesici bir madde ile tedavi etmek gibi.

Homeopati: Yunanca aynı anlamına gelen ‘’homio’’ ve hastalık anlamına gelen ‘’pathos’’ kelimelerinin bileşiminden oluşmuştur. ‘’Benzerler, benzer etkiler oluştururlar’’ ilkesinden yola çıkarak, benzer etki meydana getiren maddelerle yapılan tedavi şekli homeopatidir.

 Fitoterapi, allopatik ve destekleyici bir tedavi şekli iken, homeopati alternatif tıptır. Homeopatinin tedavi edici bir yol olarak ortaya çıkışı 1755 yılında Almanya’da doğmuş Dr. Samuel Christian Hahnemann tarafından gerçekleştirilmiştir. Aslında bu tip bir tedavi şekli Hipokrat’tan beri öne sürülmüştür. Hatta, Paracelsus allopatik tedavi yolunu reddedip benzerlerle tedaviyi savunmuş, zehirin bile az miktarda panzehir olabileceğini belirtmiştir.

Homeopati, tamamen bitkisel bir tedavi şekli değildir. Ancak, ortaya çıkış dönemindeki tedavi edici maddelerin çoğunun doğal maddeler olması nedeniyle bitkisel bir tedavi yolu olarak görülmektedir.