Bitmeyen kavga

Birbirini yüzyıllardır yok etme çabası içerisinde insanoğlu. Aksi bir düşünce bile, yanlış olmaya başlar bu noktadan sonra. Herkes birbirini suçluyor, olan her olumsuz sonuçtan, biri bir başkasını sorumlu tutuyor ne yazık ki ve bu durum, böyle de devam edecek gibi.

Biri fazla toprak ister, yok eder. Biri ateist veya Müslüman der, yok eder, biri ırkımdan değil der, yok eder. Bir diğeri aynı renkten değil der, yok eder vs. ve yok etmeye de devam edecek sürekli.

Yok etmek, dünya siyasetinin oyuncağı haline gelmiş adeta.
O yüzden farkına varmalı insanlar, daha çok araştırmalı, okumalı ve okudukça öğrenmeli. Öğrendikçe de yaşamalı.

Okuduğum her kitap, farklı bir bakış açısı kazandırdı bana bugüne kadar. Daha farklı bakış açılardan bakmak için, sürekli okumak gerekir diye düşünüyorum.
Zülfü Livaneli’nin “Huzursuzluk” adlı roman kitabını okudum geçenlerde mesela. Geçmiş ve günümüzde yaşanan kavgaları ve savaşları o kadar etkileyici, akıcı ve sade bir dille ele almış ki, herkesin okumasını tavsiye ederim.

Günümüz yaşanan şu anki kargaşayı ele alırken, “Huzursuzluk” adlı kitabın, geçmişten günümüze süregelen zihniyeti anlatan ve etkilendiğim bir kesitine yer vermek istedim özellikle bu haftaki yazımda. Kitabın başlangıç sayfasında belirtilen,
“Harese nedir bilir misin oğlum? Arapça eski bir kelimedir. Bildiğin o hırs, haris, ihtiras, muhteris sözleri buradan türemiştir.

Harese şudur evladım: Develere çöl gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan üç hafta yemeden içmeden, aç susuz çölde yürür de yürür; o kadar dayanıklıdır yani. Ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikeni koparır çiğnemeye başlarlar.

Keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar. Tuzlu kan dikenle karışınca bu tat devenin daha çok hoşuna gider.
Böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve. Bunun adı haresedir.

Demin de söyledim, hırs, ihtiras, haris gibi kelimeler buradan gelir.
Bütün Ortadoğu’nun âdeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur.”

Yaşanan kargaşalar da, tam olarak bu değil midir aslında? İşte, tam bu yüzden herkes birbirini suçlamayı, yargılamayı ya da sabit bir şekilde hep aynı noktadan bakmayı bırakıp, farklı açılardan bakarsa, aslında kendi kendini yok ettiğini farkına varacaktır.