Zemberek boşaldı

Gergin...

Sabah işe geldiğinde sinirleri gergindi. Artık canıma tak etmişti. Geçen ay içinde bir kaç sabah işe geç geldi diye dün geceden başlamak üzere üç gün birer saat fazla çalışması gerektiği söylenmişti. Sorun sadece bu muydu?

Geçen hafta yönetim kurulu toplantısından bir kaç yıldır beklediği ilerlemesi çıkmamıştı. Hâlbuki hep bugün çıkacak, yarın çıkacak diye ümitleniyordu. Arkadaşlarım da ona bu konuda hak veriyordu.

Bu ilerleme ona başka kapıları açacaktı. Departmanın uzun vadeli planlarının hazırlandığı toplantılara girebilecek ve söz söyleyebilecekti. Arabasını park edeceği araç plakasının yazılı olduğu bir otopark yeri olacaktı. Müşterilerini ağırlamak için şirketin en üst katındaki özel lokantaya girebilecekti. Acaba bunca yıllık emekleri boşa mı gidiyordu.

Saçını süpürge etmişti. Ona bu muameleyi layık görüyorlardı. “Demek iş bana bu kadar değer veriyor, bende işe o kadar değer veririm” diye kendine yeni bir strateji çizdi. Dört yıl öncede benzer bir strateji uygulamaya niyet etmişti ancak daha başvurmasına gerek kalmadan işler yoluna girmişti.

Bana göre bu kişinin zembereğin boşalmış. Zembereğin boşalması tipik bir davranış bozukluğu. Aklı başından gitmiş olan kişi - “İşimden az aldığıma göre ben de işime daha az veririm. Ne kadar köfte o kadar ekmek” demeye başlıyor. Zembereğin boşalması davranışına çalışanın işten beklediğini bulamama, dışlanmak, haklardan mahrumiyet, hayal kırıklığı, kapıların suratına kapanması, algı ve duygusu neden oluyor.

Bu gibi durumlarla karşılaşan bir yönetici şu çözümleri düşünebiliyor –

Seçenek # 1 - Bu çalışana görevlerine ek olarak bazı sorumluluklar verebilirim ve gurur duyacağı bir işi başarması için imkân sağlayabilirim.

Seçenek # 2 - Zembereği boşalan çalışanın katkısı kalmamıştır, en kesin ve etkili klasik çözümü uygulayarak önce biraz gözünü korkuturum, sonra da kapıyı dışarıdan kapamasını rica ederim.

Sahi, bu tiplerle uğraşmaya değiyor mu?