Ders alacaklar, sizin için yazıyorum…

 Türkiye ilk kez bir sivilin böyle muhteşem cenaze merasimine tanık oluyor.

Tarihçi Prof. İlber Ortaylı’nın da dediği gibi böyle bir tören herkese nasip olmaz.

Rahmi Koç’un sağında Cumhurbaşkanı, solunda Başbakan, hemen onun yanında ana muhalefet lideri ve Türkiye’nin bütün seçkin işadamları cenazedeydi.

Yalnız onlar değil, çalışanları da, sıradan insanlar da oradaydı.

NTV naklen yayınladığı için izleme fırsatım oldu. Çok esaslı bir organizasyon vardı. Hiçbir şey aksamadan yürüdü. Her şey düşünülmüştü. Büyük olmanın sonucudur böyle mükemmeliyet.

NTV de başarılı bir sunum gerçekleştiren kuzenim Oğuz Haksever’i arayarak törenle ilgili sohbet ettik.

O da çok etkilenmiş. “Her şey mükemmeldi, hiçbir şey aksamadı, ama ne gösteriş vardı, ne de mübalağa…” dedi.

Koç ailesi büyük acılarına rağmen vakurdular. Özellikle babasının ve annesinin metaneti karşısında saygı duymamak elde değil.

Mustafa Koç’un yaptığı hayırları benim gibi çoğu kimse bu vesileyle öğrendi.

Uluslararası piyano sanatçıları ikiz kardeşler Güher ve Süher Pekinel’in, “Ona minnettarız. O olmasaydı…” diye başlayıp NTV mikrofonuna anlattıklarını duyunca çok duygulandım.

Bunlar çok güzel şeyler. Gaziantep’te de böyle değerli insanların varlığını biliyorum.

Birkaç saat süren NTV yayınından anladım ki, benim Koç ile bildiklerim devede kulakmış. İnanılmaz büyük bir imparatorluk.

Dikkatimi çeken başka bir şey ise Cumhurbaşkanı ile Ali Koç arasındaki ‘kader’ mutabakatıydı!

Cumhurbaşkanı Erdoğan, “Genç, yaşlı veya fakir ve zengin farketmiyor. İnsanlar kaderini yaşıyor” derken Ali Koç’un da işaret parmağı ile alnını gösterek, “kader” demesi inanç gerçeğini perçinlediği için duygulandım.

Geride milyarlarca dolar varken Mustafa Koç’un yanında bir şey götürmediğini biliyoruz. Acaba bu durum bazılarına ders olabilir mi?

Mustafa Koç’un arkasından hiç ne kadar zengin, varlıklı olduğu konuşulmadı. Hep yaptığı iyiliklerden, insanlıktan, güler yüzünden bahsedildi. Yalnız bunlar anlatıldı. Sevgiden sözedildi. Konuşanların hepsi samimiydi. İnsanlar ağzını açınca ne kadar samimi oldukları hemen anlaşılır.

Temennim, diliyorum bu çok acılı ölüm birilerine ders olur.