Beş on yıl öncesine kadar büyük köylerde çiftçilerin en çok gereksinme duydukları araçları temin için demircilik ve marangozluk kursları açılıyor. Bu suretle köylüler sabanlarını yaptırmak, demir bir aracın temini için şehre kadar inerek zaman kaybetmiyor, kendi ihtiyaçlarını kendileri karşılıyordu.
On yıldan beri bu tür kurslar yavaş yavaş kaldırıldı. Şimdi ise yok denecek kadar azaldı.
Köylü yurttaşlarımız boş zamanlarını değerlendirmek için çeşitli el sanatları kursları açılmalıdır. Henüz yavaş yavaş açılmaya başlayan halıcılık, dikiş-nakış gibi kursların sayısı da artırılarak köylü hanımlara ikinci bir iş sağlanarak ekonomilerine katkıda bulunmaları ortamı hazırlanmalı.